«Παρατηρητές»: Οι καταραμένοι της εποχής «παρατηρητές».

Σπυριδούλα Τσουκαλά 2 Οκτωβρίου 2018 ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

Σχετικά Άρθρα

Τι θα σκεφτόταν κάποιος μόλις διάβαζε τη λέξη «Παρατηρητές;» Ίσως να σκεφτόταν ανθρώπους σταματημένους στο χρόνο, να στέκουν άπραγοι σαν αγάλματα και να περιεργάζονται μόνο με το βλέμμα τους περαστικούς και τα αυτοκίνητα.

Θα έπρεπε, όμως, να το ξανασκεφτεί, γιατί αυτό το άρθρο δεν μιλά για ανθρώπους παθητικούς και άπραγους «Παρατηρητές». Υπάρχουν εκεί έξω πιο πολλοί από όσοι νόμιζα.

Μπορεί να είσαι κι εσύ ένας από τους «Παρατηρητές»

Τα σημάδια θα ήταν ξεκάθαρα από όταν ήσουν μια σταλιά.

Παρατηρούσες στην αυλή του σχολείου σου ένα παιδί να είναι μόνο του και έφτιαχνες μια ιστορία ολόκληρη για το τι μπορεί να του συμβαίνει.

Όταν βγήκες από το σπίτι στην εφηβεία, τα πράγματα έγιναν πιο ανυπόφορα για σένα.

Ένας ζητιάνος στην γωνία του πεζοδρομίου και ένας σκύλος πιο πέρα χτυπημένος είναι εικόνες δικές σου που ποτέ δεν θα μπορέσεις να ξεχάσεις. O μουσικός του δρόμου ίσα που ήταν με 20 χρονών! Πώς έζησε μέχρι τώρα; To σκυλί θα βρει οικογένεια ή θα μείνει μόνο, να περιπλανιέται στους δρόμους; O άστεγος γιατί δεν έχει ένα σπίτι; To παιδί με τα θλιμμένα μάτια τι έχει ζήσει; To αγαπάει κανείς; Μόνο εσύ μπορείς να τα παρατηρήσεις αυτά.

Λυπάμαι που στο λέω, αλλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, η «κατάρα» είναι δεμένη με την ψυχή σου. Πάντα θα ζεις την θλίψη πιο πολύ από τους άλλους, θα ζεις τον πόνο των άλλων, θα νιώθεις την σήψη την κοινωνίας στο δέρμα σου. Μα όλα αυτά τα ξέρεις ήδη.

Εγώ ήθελα μόνο να σου πω, πως εσύ κρατάς την φλόγα της ανθρωπότητας στα χέρια σου. Θαρρείς πως είμαι υπερβολική;

Ποιος ξέρει καλύτερα από εσένα, τι χρειάζεται ο κόσμος; Αυτοί;

Αυτοί με τις μάσκες για πρόσωπα δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Γι’ αυτό σου λέω θα είσαι «καταραμένος» για πάντα. Θα σε δέσουν στον Καύκασο να σε τρώνε τα κοράκια. Κάνε, όμως, λίγη υπομονή μέχρι τότε φίλε μου, βάλε λίγη θλίψη στην άκρη, γιατί έχουμε δουλειά μέχρι τότε.

Έχουμε να αλλάξουμε έναν κόσμο.

Εις το επανιδείν!

Σύνταξη: Σπυριδούλα Τσουκαλά

Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου

Follow & Like Nancy’s Blog & @nancysblogspot