Αυτό που είμαι σήμερα το οφείλω σε σένα μπαμπά μου!

Σπυριδούλα Τσουκαλά 8 Οκτωβρίου 2018 ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

Σχετικά Άρθρα

Κόρη- Μπαμπάς, λυπάμαι όποιον πάει να μπει στη μέση αυτής της ιερής σχέσης. Αν είσαι Μπαμπάς να ξέρεις πως το ποιος είσαι, το τι λες και πράττεις θα ακολουθεί τη κόρη σου μια ζωή. Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος, κανείς δεν είναι, στο τέλος όμως θα κριθείς για το ποιος ήσουν. Αυτό το άρθρο λοιπόν είναι αφιερωμένο σε κάθε μπαμπά και λίγο παραπάνω στον μπαμπά μου και όσα αυτός έμαθε σε εμένα.

Να μην φοβάμαι.

Ποτέ δεν μου μίλησες για τέρατα κρυμμένα στο σκοτάδι, μάγισσες και φαντάσματα. Δεν γέμισες την ψυχή μου με ψεύτικο φόβο. Έπεφτα; Δεν έγινε και τίποτα. Ούτε πανικός, ούτε υστερία λίγο αίμα ήταν, παιδικές γρατσουνιές. Αηδιαστικά φύκια, καλοκαιρινές απρόσκλητες κατσαρίδες, κεραυνοί, είναι τόσα πολλά ρε μπαμπά! Να γυρίσω τον κόσμο μόνη, να χτυπήσω, να πονέσω, να αποτύχω. Ήξερες πως ήθελες μια κόρη ατρόμητη και υπόσχομαι να γίνω.

Να σέβομαι κάθε ζωντανό πλάσμα.

Νόμιζες ότι ξέχασα εκείνο το μυρμήγκι που πάτησα μικρή; Ακόμα θυμάμαι που μου είπες «έχει κι αυτό ψυχή» και ντρέπομαι ρε Μπαμπά. Έμαθα όμως, και ποτέ δεν θα υποτιμήσω καμία ζωή.

Nα προσφέρω.

«Δεν το χρειάζεσαι, έχεις τόσα. Καλύτερα να το δώσεις σε κανένα άλλο παιδί». Κάπως έτσι με έριξες στα βάσανα γλυκέ μου Μπαμπά. 22 χρόνια μετά δίνω περισσότερα από όσα έχω και δεν μου καίγεται καρφί. Μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι είμαστε κορόιδα, εγώ και εσύ όμως ξέρουμε.

Nα είμαι πιστή.

Σε ένα κόσμο που ξεπουλάει ιδέες και αξίες εσύ μου έμαθες μην πηγαίνω με το ρεύμα. Οικογένεια, Πατρίδα και Θεός…ναι ναι και Ομάδα Μπαμπά! Ξέρεις πως θα είμαι αιώνια πιστή. Όταν αμφισβητούσα τα πάντα και δεν πίστευα σε τίποτα εσύ μου έδειξες τον δρόμο. Εγώ κι εσύ δεν τα παρατήσαμε ποτέ. Πίστη Μπαμπά, θυμάσαι;

Nα είμαι άνθρωπος.

Δεν είδα ποτέ μίσος και κακία σε εσένα. «Ξέχασε το, πέρασε» μου έλεγες κάθε φορά που κάτι προκαλούσε τον θυμό μου. Ούτε εκδίκηση, ούτε τίποτα, μόνο να πηγαίνω παρακάτω, να είναι αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Έτσι έβαλα το μεγαλύτερο στοίχημα της ζωής μου. Όταν θα έχω μεγαλώσει πολύ και όλα θα φαίνονται ξεκάθαρα να γυρίσω πίσω και να σκάσω ένα χαμόγελο στον κόσμο, πριν παραδώσω την ψυχή μου.