NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Μια κατάθεση ψυχής, μια συνέντευξη ζωής. Κάποιοι πιστεύουν στην μοίρα, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Η μοίρα και η ζωή παίζει τα πιο περίεργα παιχνίδια. Ο έρωτας είναι ικανός να πλησιάσει τον θάνατο. Την απώλεια της ψυχής και την μισή καρδιά. Μια ιστορία ζωής, που αφήνει συντρίμμια, αλλά και ένα δώρο!
Πότε γνωρίστηκες με τον μεγάλο σου έρωτα; Πως ξεκίνησε η ιστορία σας;
«Μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου και είχα επιστρέψει στο πατρικό μου. Ήταν από ένα διπλανό χωριό, τον γνώρισα τυχαία από μια φίλη μου. Ήταν έρωτας από την πρώτη ματιά. Με πλησίασε και αρχίσαμε να μιλάμε σαν φίλοι στην αρχή. Στην συνέχεια, εξελίχθηκε σε σχέση, μια σχέση κρυφή για εκείνη την εποχή και για τα δεδομένα των χωριών. Κάθε φορά που συναντιόμασταν η καρδιά μου χτυπούσε πολύ δυνατά, ήταν ο πρώτος άντρας που αγάπησα και ερωτεύτηκα. αλλά και ο τελευταίος!»
Οι γονείς σου, ήταν αρνητικοί από την αρχή που το έμαθαν; Αν ναι, γιατί;
«Ήταν αρνητικοί γιατί δεν το έμαθαν από εμένα, αλλά από κάποιον ξένο. Αυτό τους ενόχλησε, ότι τους κορόιδευα πίσω από την πλάτη τους και είχα μια σχέση που δεν γνώριζαν. Μετά ήρθαν τα χειρότερα. Οι γονείς μου έμαθαν ότι είναι παντρεμένος. Κάτι που εγώ δεν γνώριζα. Το σπίτι μας έγινε πεδίο μάχης. με θύμα εμένα. Εμένα, που ήμουν στην πιο δύσκολη θέση της ζωής μου.»
Πως ένιωσες όταν έμαθες την αλήθεια; Τον χώρισες αμέσως;
«’Ένιωσα να θέλω να βάλω τέλος στην ζωή μου! Ένιωσα δυστυχία, απογοήτευση και θυμό. Ο έρωτας όμως που ένιωθα και νιώθω ακόμα ξεπερνάει τον θυμό. Έτρεξα να τον βρω, ενώ έκλαιγα ακατάπαυστα. Μόλις τον κοίταξα στα μάτια, κατάλαβε ότι ξέρω, κατάλαβε ότι έμαθα. Του είπα να χωρίσουμε, ότι δεν θέλω να τον ξανά δω ποτέ μπροστά μου, ούτε να ακούσω ξανά το όνομά του. Μετά από μέρες έφυγα από το χωριό, έπιασα δουλειά και δεν τον ξανά είδα. Η μοίρα όμως, μου έπαιξε το μεγαλύτερο παιχνίδι.»
Εκείνος, πως αντέδρασε; Τι σου είπε;
«Εκείνος πονούσε πιο πολύ από εμένα, το αισθανόμουν. Έβλεπα τα μάτια του, το τρέμουλο της φωνής του και τον ιδρώτα του. Δεν μου αρνήθηκε τίποτα, το μόνο που μου είπε είναι, ότι είμαι η μοναδική γυναίκα που αγάπησε αληθινά. Δεν τον άφησα να μου πει τίποτα άλλο. Κενό, ένα βλέμμα και ένα αντίο που ποτέ δεν είπαμε.»
Μετά από χρόνια έφτιαξες την ζωή σου, παντρεύτηκες. Αγάπησες πραγματικά τον άντρα σου;
«Παντρεύτηκα για έναν λόγο, γιατί έβλεπα τα χρόνια να περνάνε και ήθελα όσο τίποτα στον κόσμο να γίνω μάνα. Την ζωή μου δεν την έφτιαξα ποτέ, από τότε ήταν κατεστραμμένη. κενή, βουβή και άδεια. Πως να αγαπήσεις έναν άνθρωπο που δεν ερωτεύτηκες; Με προξενιό τον παντρεύτηκα. Έκλαιγα κάθε μέρα, κάθε στιγμή, σιχαινόμουν τον εαυτό μου και την ζωή μου. Το πήρα απόφαση όμως, ήξερα ότι από και πέρα αυτή θα είναι η ζωή μου, μισή και τοποθετημένη με τις κατάλληλες προϋποθέσεις της κοινωνίας. Τον αγάπησα όπως αγαπάω τους δικούς μου ανθρώπους, τίποτα παρά πάνω.»
Ένιωσες ότι ήθελες να γυρίσεις ξανά σε αυτόν;
«Κάθε μέρα και κάθε λεπτό το ένιωθα και θα το νιώθω μέχρι να πεθάνω. Τον αγάπησα παρά πάνω από τον εαυτό μου, πιο πολύ από την ζωή μου. Και τι δεν θα έδινα να είχαμε δημιουργήσει μαζί μια οικογένεια. Νιώθω μισός άνθρωπος, έχω παραμελήσει τον εαυτό μου, δεν με νοιάζει αν είμαι όμορφη ή άσχημη γιατί μέσα μου νιώθω φρικτά άσχημη.»
Τον έχεις δει από τότε;
«Τον είδα μετά από 15 χρόνια. τυχαία στον δρόμο. Πιστεύω στην τύχη, τύχη είναι όλα όσα ζούμε. Τον είδα και σταθήκαμε επί πέντε λεπτά να κοιταζόμαστε, χωρίς να μιλάμε. Με ρώτησε τι κάνω, του είπα ότι πλέον δεν περιμένω τίποτα από την ζωή μου. Αυτός όμως μου είπε, ότι χώρισε, λίγους μήνες από τότε που χωρίσαμε εμείς. Δεν ξανά παντρεύτηκε ποτέ, ούτε έκανε κάποια σχέση. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος, δεν είχε αλλάξει ούτε ο τρόπος που με κοιτούσε. Το μόνο που άλλαξε ήταν τα μαλλιά του, είχαν γίνει λίγο γκρίζα.»
Μέσα από αυτήν την ιστορία, ποιο ήταν το μεγαλύτερο παιχνίδι που σου έπαιξε η μοίρα;
Ο γιος μου! Όπως σου είπα παντρεύτηκα από προξενιό, τύχη και αυτό. Το παιδί μου θα έπαιρνε το όνομα του πεθερού ή της πεθεράς μου. Το όνομα του πεθερού μου ήταν το όνομα του μεγάλου μου έρωτα. Παρακαλούσα τον θεό, να μου δώσει ένα παιδί. Μου το έδωσε και ήταν αγοράκι, πήρε το όνομά του. Αισθάνθηκα την απόλυτη ευτυχία. Την ολοκλήρωση. Φώναζα το παιδί μου, το όνομα της πρώτης και της τελευταίας μου αγάπης. Με αυτόν τον τρόπο αισθανόμουν ότι κάτι υπάρχει από αυτόν τον άνθρωπο, κάτι υπάρχει να μου τον θυμίζει!»
Υ.Γ.: «Εύχομαι σε όλα τα νέα κορίτσια, να ερωτευτείτε και να αγαπήσετε δυνατά. Μην παντρευτείτε κάποιον που δεν αγαπήσατε, ούτε να αφήσετε να φύγει κάποιος που τον ερωτευτήκατε πιο πολύ από την ζωή σας, γιατί πάντα θα νιώθετε μισές και δυστυχισμένες!»
Συνέντευξη & Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog & @nancysblogspot
