NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
«Ήμουν ελεύθερη μετά από αρκετά χρόνια και ένιωθα ότι θέλω να ζήσω ό,τι είχα στερηθεί, ταξίδια, ξενύχτια, φλερτ και ανεμελιά».
Είχα εγκλωβιστεί σε μια σχέση από δική μου επιλογή!
Είχα κλειστεί σε ένα κλουβί που μόνη μου είχα βάλει το σύρτη και ένιωθα και ευχαριστημένη. Όταν προσπάθησα όμως να ανοίξω τα φτερά μου συνειδητοποίησα ότι αυτά έβρισκαν στα κάγκελα από το κλουβί. Είχα ξεχάσει ότι μεγαλώνω και ότι εκεί έξω υπήρχε ζωή.
Τώρα λοιπόν μπορούσα να ζήσω, να γλεντήσω, να αναθεωρήσω. Βρέθηκε στο δρόμο μου ένας άνθρωπος καλός. Ένας νέος όμορφος, ευγενικός που εξαρχής ήξερε την κατάστασή μου. Ήξερε περίπου την διαδικασία του χωρισμού μου, δε ζήτησε τίποτα και δεν απαίτησε τίποτα.
Εγώ όμως αφέθηκα, ένιωσα όμορφα, κολακεύτηκα και είπα «Ας το ζήσω», άλλωστε δεν έχω να δώσω λόγο σε κανέναν και τίποτα.
Ο καιρός περνούσε…
Το παρελθόν με διεκδικούσε και εγώ ήμουν τόσο σίγουρη για αυτό που ζω που αρνιόμουν καθετί. Για πρώτη φορά ζητούσα πράγματα και τα έπαιρνα. Εγώ παλιά μόνο έδινα και αυτό σίγουρα δε με οδήγησε σε καλό δρόμο.
Το τραγούδι στο ραδιόφωνο έλεγε: «Ο νέος είναι ωραίος, μα πάντα ευτυχώς ο παλιός είναι αλλιώς…».
Κάτι και πάλι δε με κάλυπτε, δεν είχα την ασφάλεια και τον έρωτα που είχα βιώσει κάποτε, ο άνθρωπος αυτός ήταν σίγουρα πιο συνειδητοποιημένος από μένα, επιφυλακτικός, ίσως κάτι ήξερε.
Ο καιρός πέρναγε αμείλικτος και έπρεπε κάποια στιγμή να αποφασίσω τι θα κάνω. Καλή η διασκέδαση, καλές οι βόλτες, ωραία και η σχέση (όπου μας βγάλει), δε με χαρακτηρίζει όμως εμένα αυτό το όπου μας βγάλει.
Ήθελα να ξέρω τι θα γίνει, δυστυχώς δεν υπήρχαν προοπτικές. Καλός ο νέος, αλλά ο παλιός ήταν εκεί ακόμα να περιμένει, να επιμένει ίσως από εγωισμό ίσως από αγάπη (θα πω με σιγουριά στον απολογισμό της ζωής μου). Πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι με διεκδίκησε, κατάλαβε και εκείνος τα λάθη του και εγώ τα δικά μου και έτσι άφησα τον νέο και γύρισα στον παλιό.
Προσπάθησα να του εξηγήσω, να του ζητήσω και συγγνώμη που δεν πίστεψα σε αυτό που είχα μαζί του, δεν ξέρω να με συγχώρησε αλλά αυτό που ξέρω είναι τον πλήγωσα. Δεν του άξιζε, αλλά δυστυχώς πολλές φορές μας συμβαίνουν πράγματα που δεν μας αξίζουν.
Σήμερα δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι θα ήμουν καλύτερα ζώντας μαζί του. Αλλά εύχομαι εκείνος να έχει βρει κάποια που να του χαρίζει όμορφες ευτυχισμένες στιγμές.
Η αναγνώστρια που έστειλε αυτό το email, έκλεισε με την ακόλουθη φράση: «Είμαστε οι επιλογές μας, αλλά δυστυχώς στον κύκλο της ζωής πληγώνουμε και μας πληγώνουν!»
Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
