NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Πως είναι να βλέπεις τον κόσμο με δυο μάτια και όχι με τέσσερα.
Αλλάζεις και στέκεσαι στα πόδια σου πιο δυνατή.
Ίσως και να αγριεύεις λίγο. Ο κόσμος μοιάζει αλλιώς, διαφορετικός και πιο αληθινός.
Μόνοι ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή και μόνοι μας φεύγουμε.
Μα στο ενδιάμεσο θέλουμε παρέα. Είναι η φύση μας τέτοια που θέλουμε να μοιραζόμαστε το κάθε τι με κάποιον δίπλα μας. Μα αν δεν είναι ο κατάλληλος, τι να το κάνεις; Τι αξία έχει;
Να είναι τα δυο μάτια που λαχταράς.
Που ομορφαίνουν τις στιγμές σου και σε φωτίζουν. Τι να το κάνω αλλιώς; Οτιδήποτε λιγότερο μου φαίνεται λίγο και ανούσιο. Η ζωή είναι λίγη για να κάνουμε εκπτώσεις. Για να ρίχνουμε το επίπεδο των πόθων μας. Από το λίγο προτιμώ το τίποτα.Τα δυο μου μάτια είναι αρκετά για να βλέπω τον κόσμο.
Ξέρω ποια είμαι και δεν χρειάζομαι κανένα για να ανεβάσει την αξία μου.
Έχω υπέροχους ανθρώπους γύρω μου που με συντροφεύουν στα εύκολα. Αλλά και στα δύσκολα είναι εκεί ακλόνητοι, και με κάνουν να πιστεύω ακόμα περισσότερο σε έμενα. Όταν ξέρεις ποιος είσαι όλα είναι πιο καθαρά.
Όταν παίρνεις και δίνεις αγάπη η ζωή αποκτά άλλο νόημα.
Έχω λοιπόν πολλούς συντρόφους ζωής, φίλους και οικογένεια. Και πολλοί με τα ίδια βάσανα όπως και εγώ. Μπορεί να πονάμε αλλά τελικά γελάμε στο τέλος.
Μαζί θα γεράσουμε λέμε, μαζί θα γκρινιάζουμε.
Και ότι και αν μας επιφυλάσσει η ζωή τουλάχιστον θα είμαστε μαζί. Έτσι η μοναξιά λιγοστεύει, δε τη νιώθεις. Και να τη νιώθεις είναι πιο γλυκιά.
Εξάλλου ποιος ξέρει τι σε περιμένει στην επόμενη γωνία.
Όσο ζεις τη ζωή σου γεμάτη από συναίσθημα μόνο τα καλύτερα μπορείς να περιμένεις. Γιατί τα αξίζεις και ξέρεις να τα διεκδικείς. Μη φοβάσαι λοιπόν να μείνεις μόνη και αυτό όμορφο είναι. Είναι ένας δρόμος με εκπλήξεις.
Ανακαλύπτεις εσένα και τι καλύτερο από αυτό.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Γεωργία Μαυρίδου
