Τα τελευταία χρόνια μένω στην Κύπρο και τα παιδιά μου μεγαλώνουν και παίζουν με ΟΛΑ τα παιδιά ανεξαιρέτως.
Την Κυριακή είχα κατέβει στην παραλία που υπήρχαν διάφορες εκδηλώσεις και ένα ειδικό σχολείο θα έκανε και κάποιο θεατρικό. Δυστυχώς δεν το πρόλαβα. Η κόρη μου, όμως, θα πάει να δει ένα έργο από το συγκεκριμένο σχολείο. Χάρηκα τόσο πολύ εκείνη τη μέρα επειδή διάφορα παιδιά από το ειδικό σχολείο είχαν βγει έξω κάποια με τα αμαξίδιά τους και άλλα με τους γονείς τους. Έβλεπες τα παιδάκια να γελάνε και η χαρά να είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.
Έβλεπες τόσα παιδιά ΑμΕΑ να κυκλοφορούν και επιτέλους να είναι κάτι φυσιολογικό (όπως και είναι)… για όλους!
Δεν υπήρχαν περίεργα βλέμματα ούτε κάποιος να γελάσει. Οι κόρες μου δεν σας κρύβω, κοίταξαν στην αρχή, αλλά μετά απλά το προσπέρασαν σαν κάτι φυσικό.
Δεν θυμάμαι αν το άκουσα ή το διάβασα κάπου, αλλά κάποιος είπε ότι «στην Ελλάδα υπάρχουν ΑμΕΑ αλλά δε φαίνονται».
Είτε γιατί τα κρύβουν, είτε γιατί δεν υπάρχουν υποδομές και κάποιοι δεν φροντίζουν για την πρόσβασή τους σε όλους τους χώρους. Εδώ στην Κύπρο, τα παιδιά μου έχουν παίξει με παιδιά ΑμΕΑ και από τη μεριά μου προσπαθώ όσο μπορώ να τους εξηγήσω ότι δεν είναι όλα τα παιδάκια ίδια. Κάποια μπορεί να μην μπορούν να περπατήσουν καλά ή και καθόλου, άλλα να μην ακούνε ή να μην βλέπουν καλά ή και καθόλου κ.ο.κ.
Δεν κοροϊδεύουμε κανένα και παίζουμε με όλα τα παιδάκια.
Όπως εσείς μπορεί να μην ξέρετε να κάνετε κάτι, έτσι και αυτά δεν μπορούν να κάνουν κάποια άλλα πράγματα. Όλο το κείμενο στάθηκε αφορμή να το γράψω εξαιτίας κάποιων συζητήσεων που είχα με δύο πολύ καλές μου φίλες.
Θέμα αυτισμός!
Πάνω στην κουβέντα αναφέρθηκε το «δεν ντρέπομαι πια». Εκείνη την ώρα κάπως θύμωσα ή για να είμαι ειλικρινής, εκνευρίστηκα. Αλλά να σας πω κάτι;
Το κράτος πρέπει να ντρέπεται που παιδιά σαν και αυτά τα αφήνει στο περιθώριο και τα «κρύβει», γιατί χαλάει την εικόνα του!
Σοβαρά; Έχω θυμώσει πολλές φορές όταν επιτρέπετε σε άτομα είτε φιλικά, είτε της οικογένειάς σας να μην αποδέχονται εσάς και τα παιδιά σας…με την κλασσική δικαιολογία «τι θα πει ο κόσμος»! Να σας πω κάτι; Σε όλες και όλους εκεί έξω; Ο κόσμος θα συνεχίσει να λέει ακόμα και αν είστε τέλειοι.
Σηκώστε το κεφάλι σας ψηλά και να είστε περήφανες για τα παιδιά σας.
Όπως είμαι και εγώ! Τι και αν η κόρη μου είναι πιο πίσω στα μαθήματα και κάνει ειδική εκπαίδευση; Δεν θα γίνουν όλοι γιατροί! Ακόμη και αν η δεύτερη μου κόρη μιλάει λίγο ψευδά και έχει κάποια κενά θα την βοηθήσουν στο σχολείο. Η μικρή πολλές φορές δεν ξέρω τι λέει… Ελληνικά, Κυπριακά όλα μαζί!
Είναι τα παιδιά μου και κανένας δεν θα με κάνει να αλλάξω γνώμη ποτέ για αυτά!
Διώξτε από τη ζωή σας όποιον δεν δέχεται αυτό που είστε και κρατήστε όποιον σας αποδέχεται γι’αυτό που είστε και όχι γι’ αυτό που θα ήθελε να είστε! Έτσι θα είστε ευτυχισμένοι και θα είστε πάντα δίπλα στα παιδιά σας.
Να σας πω ένα μικρό μυστικό;
Πάντα να κοιτάτε να τα έχετε ευτυχισμένα! Να μην σας νοιάζει αν δεν κάνουν καλά γράμματα ή αν δεν είναι οι καλύτεροι μαθητές της τάξης τους.
Αν τα παιδιά σας είναι ευτυχισμένα, τότε τα πάντα θα μπορέσουν να κάνουν στη ζωή τους!
Σύνταξη: Σοφία Σταθαρού
Επιμέλεια: Γεωργία Μαυρίδου