NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Ψυχολογία, Μαμά&Παιδί, Αρετουσάριστες Αλήθειες, Υγεία, Εκπαίδευση, Μαγειρική
Σχετικά Άρθρα
Όταν ένας λαός υποδουλωθεί στις ορέξεις ενός άλλου λαού τίποτα δεν μπορεί να μείνει όρθιο.
Ο επικεφαλής θα φροντίσει να τον στύψει σαν το λεμόνι, έως ότου και ο τελευταίος πολίτης να πει «το ψωμί ψωμάκι». Αυτό ζει ξανά η Ελλάδα και τα παιδιά της. Ζουν ξανά την φτώχεια. Η νέα τάξη πραγμάτων με επικεφαλής την Γερμανία ζητάει απεγνωσμένα την εκποίηση της χώρας μας. Και μέχρι ώρας δεν έχει βρει καμία αντίσταση.
Θεωρώ ότι είναι περιττό να σου εξηγήσω γιατί χαρακτηρίζω την φτώχεια, ως καταραμένη.
Από όποια κοινωνική τάξη κι αν προέρχεσαι σίγουρα έχεις συναντήσει τουλάχιστον έναν φτωχό άνθρωπο στον δρόμο. Ίσως να προβληματίστηκες, ίσως να του έδωσες κάποιο κέρμα και παρακάτω να πλήρωσες 500 ευρώ για ένα Smartphone δικό σου. Ίσως να είσαι από αυτούς τους σπάνιους Ανθρώπους (σκόπιμα το Α κεφαλαίο), που βοηθούν πιο πρακτικά τον συνάνθρωπό τους και να βοήθησες κάποιον άστεγο να βρει δουλειά, στέγη και τροφή.
Προσωπικά, έχω εργαστεί στο παρελθόν για βιοποριστικούς λόγους σε «αγορά χρυσού» (ποτέ σε ενεχυροδανειστήριο) και εκεί κατάλαβα την μεγάλη σημασία του «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν». Βίωσα από πολύ κοντά τον ανθρώπινο πόνο και την απελπισία.
-
Την μάνα που δεν είχε να πάρει γάλα στο παιδί της.
-
Τον πατέρα που τον έδιωξαν από την δουλειά του και είχε τέσσερα στόματα να ταΐσει στο σπίτι.
-
Την γριούλα που πέθανε ο άντρας της και έπρεπε να ζήσει μόνο με την δική της πενιχρή σύνταξη.
Τότε ήταν που «έφαγα γροθιά στο στομάχι» και συνειδητοποίησα πόσο δύσκολα περνούν οι συνάνθρωποί μας. Τότε, προσγειώθηκα και πάτησα γη και το ίδιο σου προτείνω να κάνεις και εσύ.
-
Γιατί κανένας από αυτούς που βλέπεις στα παγκάκια δεν φανταζόταν ότι θα έρθει η μέρα που αυτό θα είναι το σπίτι του, το κρεβάτι του, ο καναπές του.
-
Καμία μάνα δεν περίμενε ότι θα έφτανε στο σημείο να περιμένει στις ουρές των συσσιτίων, ώστε να ταΐσει τα παιδιά της.
-
Κανένας 40άρης δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι δέκα χρόνια μετά, όπου θα είναι μεσήλικας θα τον έδιωχναν από την δουλειά του.
Οφείλουμε όσοι μπορούμε και όσο μπορούμε, να είμαστε κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους, να μην τους προσπερνάμε και να μην τους σιχαινόμαστε που δεν μυρίζουν φρεσκάδα, γιατί δυστυχώς δεν έχουν ντουζιέρα να πλυθούν (το για εμάς αυτονόητο).
Άλλωστε αυτό που ζητούν είναι αγάπη και σεβασμό.
Ας έχουμε πάντα κατά νου ότι είμαστε άνθρωποι και όλα μπορούν να μας συμβούν!
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog
