
Και ποιός δεν έχει αδικηθεί; Ποιός δεν έχει αισθανθεί να τον υποτιμούν σε βαθμό να αισθανθεί «σκουπίδι»; Και ποιός δεν έχει γελάσει με πικρία, ενώ ήθελε να βρίσει τον συνομιλητή του;
Πόση καταπίεση έχουμε υποστεί στην ζωή μας! Πόσα λόγια ψεύτικα έχουμε ακούσει. Πόσα «όχι», τα κάναμε κατάφαση μόνο και μόνο για να είμαστε αρεστοί.
Πόσο ψεύτικη είναι η ζωή μας! Πόσα ψέματα και πόση «χολή» μπορεί να «στάξει» το στόμα μας.
Με πόση ευκολία λέμε την κακία μας. Με πόσο θράσος απαντάμε στους αγαπημένους μας και με πόση δήθεν ευγένεια σε όσους μας φθονούν.
Τελικά, τί αξίζει από τα δυο; Να αδικείς ή να αδικείσαι;
Για σκέψου και αυτό!
Αν αδικηθείς, παραμένεις άνθρωπος. Αν αδικήσεις, γίνεσαι απάνθρωπος, γιατί έχεις βλάψει έναν συνάνθρωπό σου.
Ο άνθρωπός από τον παλιάνθρωπο διαφέρουν στην ποιότητα. Ο μεν, εσωτερικά, είναι φρέσκος και ο δε είναι «μουχλιασμένος».
Αγωνίσου να παραμείνεις άνθρωπος (με ανθρωπιά), ακόμα κι όταν οι γύρω σου φέρονται απάνθρωπα.