Όσοι έχουν την ευλογία να φτάσουν μέχρι τα γηρατειά.
Kαι να φύγουν από τη ζωή πλήρεις ημερών, βλέπουν σταδιακά τις δυνάμεις τους να τους εγκαταλείπουν και να μην μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν όπως παλιότερα. Έτσι, όσοι είναι τυχεροί και έχουν παιδιά με φιλότιμο, περιθάλπτονται από αυτά όπως έκαναν οι ίδιοι όταν ήταν εκείνα μωρά.
Όπως μας φαίνεται φυσιολογικό να αλλάζουμε πάνα σε ένα μωρό, εξίσου αναγκαίο και φυσιολογικό θα πρέπει να μας φαίνεται η αλλαγή πάνας σε ένα γερασμένο άνθρωπο. Είτε είναι ο γονιός μας, είτε ο παππούς μας ή η γιαγιά μας. Όπως, μας φρόντισαν όταν είμασταν παιδιά να είμαστε καθαροί και ταϊσμένοι, έτσι έρχεται η στιγμή που πρέπει και εμείς να φροντίσουμε για τη δική τους υγιεινή και διατροφή.
Ας μην ξεχνάμε τους ανθρώπους που μας φρόντισαν, μας μεγάλωσαν και μας έκαναν αυτό που είμαστε σήμερα.
Ο γέροντας μπορεί να μην μοσχοβολάει όπως ένα μωρό. Αλλά αν τον φροντίσεις μπορεί να έχει το ίδιο άρωμα με εσένα.
Όλοι μας θέλουμε να περάσουμε από όλες τις ηλικίες και να φτάσουμε ως τα γηρατειά. Όμως όσοι έχουμε τη τιμή και τη χαρά να έχουμε ζήσει με παππούδες γνωρίζουμε καλά πως τα γηρατειά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ας τους βοηθάμε τουλάχιστον να ζουν αξιοπρεπώς. Να ακούνε μια καλημέρα από τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Και ας μην ξεχνάμε ότι εδώ που είμαστε εμείς τώρα, ήταν εκείνοι κάποτε. Και εκεί που βρίσκονται αυτοί τώρα, Θεού θέλοντος, θα βρεθούμε κι εμείς μια μέρα.
Κλείνω με μια φράση που μου λέει πολύ συχνά η γιαγιά μου- μάνα μου, της οποίας το νόημα άργησα πολύ να καταλάβω.
«Να’ ταν τα νιάτα δυο φορές, τα γηρατειά καμία».
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog