Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει πάρει αγάπη από την οικογένειά του, μοιάζει με «αγρίμι», γιατί η καρδιά του έχει «σκληρύνει» για να αντέχει τον πόνο της απόρριψης.
Όταν αγαπάς πρέπει να το λες.
Για τους γονείς είναι αυτονόητο ότι τα παιδιά τους αντιλαμβάνονται ότι τα αγαπούν και γι’ αυτό δεν τους το υπενθυμίζουν συχνά. Όση αγάπη κι αν δίνετε στα παιδιά σας, μην ξεχνάτε ότι έχουν ανάγκη να τους το πείτε ότι τα αγαπάτε και να τα μάθετε κι εκείνα να λένε «σε αγαπώ». Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από την αγάπη και πιο δυνατή λέξη από το «αγαπώ». Είναι η λέξη που σταματά το κλάμα ενός μωρού, που γλυκαίνει τα πρόσωπα των παιδιών, που γαληνεύει τις ψυχές των ανθρώπων.
Αλλά και για τους γονείς δεν είναι αυτονόητη η αγάπη των παιδιών τους. Την διεκδικούν καθημερινά και έχουν ανάγκη να τους τη δείχνουν εμπράκτως και λεκτικώς. Έτσι, παίρνουν δύναμη να συνεχίσουν να παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους.
Την αγάπη να την διεκδικείς, να μην την απαιτείς.
Η αγάπη είναι σαν το σεβασμό. Εμπνέεται δεν απαιτείται! Δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί σε όλους, ούτε και να μας αγαπούν όλοι όσοι συναναστρεφόμαστε. Πολλές φορές τυχαίνει να αγαπάμε έναν άνθρωπο και να του δίνουμε τη ψυχή μας, αλλά εκείνος να μην μας νοιάζεται και τόσο. Και είναι φυσιολογικό να μην συνάδουν τα συναισθήματα μεταξύ δύο ανθρώπων. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που δεν εκβιάζεται, ή την αισθάνεσαι ή όχι. Μέση οδός δεν υπάρχει.
Είτε η αγάπη που αισθάνεσαι είναι φιλική, είτε ερωτική, είτε μητρική, είτε πατρική, οφείλεις να την εκφράζεις με λόγια και με πράξεις, με πράξεις και με λόγια. Γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο και η ανθρώπινη ψυχή έχει ανάγκη και από τα δύο!
Πώς εκδηλώνεις άραγε την αγάπη σου σε αυτούς που νοιάζεσαι και αγαπάς;
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog