Ως ενήλικος άνθρωπος και ως γονιός οφείλεις να αντιληφθείς ότι το παιδί σου είναι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Ανεξάρτητη από τη δική σου, που σημαίνει ότι έχει τις δικές του δυνατότητες και τα δικά του όνειρα για το μέλλον του.
Μπορεί να μην έχει την ωριμότητα της δικής σου ηλικίας, αλλά ούτε κι εσύ την είχες στα 18 σου. Μην ξεχνάς τα δικά σου νιάτα, την δική σου λαχτάρα για ζωή. Μπορεί στη δική σου ζωή να μην έκανες τις σωστές επιλογές ή να μην είχες τη δυνατότητα να σπουδάσεις και να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Επέτρεψε μου, όμως, να σου πω ότι δεν έχεις δικαίωμα να καταστρέψεις τη ζωή του παιδιού σου, γιατί εσύ δεν έζησες όσα ήθελες.
Αντιθέτως, πρέπει να δώσεις «φτερά» στο παιδί σου να πετάξει και κάθε που πάει να πέσει, εσύ να είσαι εκεί για να του τα φτιάχνεις και όχι για να του τα καταστρέφεις.
Άσε το παιδί σου να κάνει λάθη και σωστά, αλλά να είναι δικά του και όχι δικά σου. Αγάπησε το παιδί σου και για τις λάθος επιλογές του και αγκάλιασέ το πιο σφιχτά. Και αυτή τη φορά φόρεσέ του καλύτερα φτερά για να πετάξει ακόμα πιο ψηλά και να φτάσει πιο μακριά.
Μη φοβάσαι, το παιδί σου είναι έτοιμο να «στύψει» την πέτρα. Τώρα μπορεί να το κάνει κι εσύ δεν έχεις το δικαίωμα να σταθείς εμπόδιο σε αυτό.
Αγάπησε το παιδί σου για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα ήθελες να είναι.
Άσε να κάνει μόνο του το μηχανογραφικό του και μάθε το να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Με το να αποφασίζεις εσύ για το τί θα σπουδάσει, σε ποιόν θα πει ναι και σε ποιόν όχι. Υποτιμάς τη νοημοσύνη του παιδιού σου και «αποσυνθέτεις» τη προσωπικότητά του. Ο σεβασμός της προσωπικότητας του ατόμου είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας.
Να είσαι πάντα δίπλα στο παιδί σου, αλλά όχι για να του επιβάλεις τα δικά σου όνειρα.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog