NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Να στηρίζεις και να μην σε στηρίζουν. Να δίνεις το είναι σου και όταν γίνεις για λίγο αδύναμος, να σε πατάνε σαν το χαλί. Να μην σε νοιάζει αν είναι υγιής ή όχι, να σου αρκεί η αγάπη σας και όταν συμβεί κάτι αναπάντεχο στην δική σου υγεία, να σε παρατάει. Να σου τυχαίνει η ίδια νόσος και να σου λέει χαίρεται και αντίο, «δεν μπορώ να σε στηρίξω».
Για κάτσε ρε φίλε και αυτή γιατί σε στήριζε τόσα χρόνια; Τόσο πολύ την εκτίμησες σαν άνθρωπο; Πού πήγε ξαφνικά η αγάπη σου και τα όμορφα λόγια που της έλεγες όταν την είχες ανάγκη; Πού πήγε η ανθρωπιά σου;
Πώς μπορείς να κάνεις τόσο κακό σε έναν άνθρωπο που ήταν δίπλα σου με την ψυχή της; Κι έναν άγνωστο στον δρόμο να δεις να μην είναι καλά νιώθεις μια συμπόνοια, κάτι τελοσπάντων. Τόσο παρτάκιας είσαι φίλε μου;
Τί πάει να πει «με σκλήρυνε η ζωή»;
Όλοι μας περνάμε κάτι, μικρό ή μεγάλο, αλλά δεν χάνουμε την ανθρωπιά μας. Και σου λέει πάσχω από αυτό που πάσχεις και αντί να συμπάσχεις με τον πόνο της και να την στηρίξεις, την εγκαταλείπεις;
Τόση αγάπη της είχες τελικά;
Είναι κρίμα, γιατί αυτή σε είχε «Θεό» της, ναι έκανε αυτό το λάθος η καρδιά της. Σε αγάπησε όσο τίποτ’ άλλο και εσύ την πρόδωσες. Ναι την πρόδωσες! Η προδοσία δεν είναι μόνο αν απατήσεις, αλλά κι αν εξαπατήσεις κάποιον. Κι εσύ έκανες το χειρότερο, διέπραξες «έγκλημα» φίλε μου, γιατί εξαπάτησες τα συναισθήματα μιας πονεμένης καρδιάς, που είχε ανοιχτές πληγές και χρειαζόντουσαν έναν καλό σου λόγο για να γιατρευτούν.
Αλλά εσύ δεν ήσουν άξιος τελικά, όχι μόνο να τις κλείσεις, ούτε καν να τις αφήσεις ανοιχτές. Εσύ τις άνοιξες περισσότερο και η ηρωίδα, γιατί περί τέτοιου πλάσματος πρόκειται, προσπαθούσε να κλείσει τις πληγές και να σταματήσει την αιμορραγία.
Διπλό το χτύπημα κάτω από την «ζώνη» και άνανδρο φίλε μου. Την άφησες σύξυλη με την συμπεριφορά σου. Πού να φανταζόταν ότι εσύ θα της φερόσουν έτσι, πόσο μάλλον έχοντας το ίδιο πρόβλημα υγείας με εκείνη.
Τί δύναμη Θεέ μου της έδωσες να αντέξει και να μην τρελαθεί εκείνη την στιγμή!
Και να σου λέει πάντα θα τον αγαπάω, είναι καλός άνθρωπος, απλά είναι πονεμένος.
Καταλαβαίνεις τώρα για τί επίπεδο ανθρώπου μιλάμε; Καταλαβαίνεις γιατί δεν της άξιζες; Γιατί αυτή ακόμα και σήμερα σε δικαιολογεί και συνεχίζει να θέλει το καλό σου. Εσύ, όμως, είσαι άφαντος κι αν την δεις στον δρόμο τυχαία, κάνεις ότι δεν την βλέπεις. Τόση αναισθησία φίλε μου;
Την τιμωρείς που έχει ό,τι έχεις; Μήπως το επέλεξε να της συμβεί; Γιατί θες να την κάνεις να νιώθει ενοχικά για την ασθένειά της; Μήπως ήθελες να πονέσεις κάποιον όσο πόνεσε κι εσένα η ασθένειά σου;
Ξέρεις κάτι.. τα κατάφερες! Την έκανες κουρέλι, της πρόσφερες ατέλειωτο πόνο και την γέμισες με πολλές ενοχές για κάτι που δεν ήταν στο χέρι της να το αλλάξει.
Και κάτι ακόμα, να ξέρεις ότι εκείνη είναι καλά και είναι πολύ πιο δυνατή απ’ ότι νόμιζες. Της πήρε χρόνο να αντιληφθεί πώς την απέρριψες και κυρίως τον λόγο που το έκανες αυτό (ποιός εσύ…πραγματικά με ξεπερνάει), αλλά σύντομα θα θυμάται όλο αυτό σαν ένα πολύ κακό όνειρο.
Μάθε, λοιπόν, ότι οι αρρώστιες δεν πωλούνται ούτε αγοράζονται.
Σύνταξη: Νάνσυ Αβραμοπούλου
