Στον διάβα της ζωής, γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους κάποιοι εκ των οποίων γίνονται φίλοι μας, σύντροφοί μας, απλοί γνωστοί μας κ.ά.
Η διαπίστωση και η αξιολόγηση που κάνουμε σε κάποια προχωρημένη ηλικία, είναι ότι από όλους αυτούς λίγοι άξιζαν πραγματικά να υπάρχουν στη ζωή μας, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
Η πρώτη διαπίστωση έχει να κάνει με τα παιδικά τραύματα που κουβαλάει ο καθένας, που εκδηλώνονται σιγά σιγά και σε ορισμένες καταστάσεις και συνθήκες και σε εκπλήσσουν θετικά ή αρνητικά.
Αρκετοί γνωστοί, που τους θεωρούσαμε φίλους, μας απογοήτευσαν, μας πίκραναν, μας εκμεταλλεύτηκαν και όπως αποδείχτηκε δεν ήταν άξιοι της εμπιστοσύνης μας.
Η προσπάθεια όλων μας είναι να τα πηγαίνουμε καλά με όλους, όμως η διαπίστωση είναι ότι έπρεπε να δώσουμε περισσότερη βάση στο καλό χτίσιμο της προσωπικότητας μας, γιατί είναι το «όπλο» που μας συντροφεύει καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας.
Υπήρξαν, λοιπόν, στη ζωή μας άνθρωποι γελαστοί και πολύ ευγενικοί, που έδιναν όρκους αγάπης και τους δωθήκαμε ολοκληρωτικά, χωρίς να γνωρίζουμε ότι το σεξ μόνο, δεν σημαίνει αγάπη και ευτυχία και ότι δεν είναι σίγουρο ότι οι χαμογελαστοί άνθρωποι είναι και ευτυχισμένοι.
Το λάθος μας είναι ότι δίνουμε την καρδιά μας σε ανθρώπους που δεν ξέρουν τί σημαίνει αγάπη.
Πολλές φορές λέμε σχεδόν τα πάντα σε κάποιους φίλους ή γνωστούς και αυτοί εκμεταλλευόμενοι αργότερα κάποιες συγκυρίες, τα χρησιμοποιούν κακόβουλα εναντίον μας για να μας βλάψουν την οικογένεια, την εργασία μας ή τη σχέση μας. Αυτή η συμπεριφορά εκδηλώνεται από πνευματικά κενούς, αδύναμους, σκληρούς και εκδικητικούς ανθρώπους.
Πόσους ανθρώπους αγαπήσαμε και βάλαμε στη καρδιά μας, ενώ με την πάροδο του χρόνου «έπεσαν στα μάτια μας»;
Υπήρξαν άνθρωποι που θεωρήσαμε σοβαρούς και μετρημένους. Όταν μας χρειάστηκαν τους προσφέραμε ό,τι μπορούσαμε και όταν πια δεν μας είχαν ανάγκη φανέρωσαν τον πραγματικό τους εαυτό. Αναφέρομαι σε αυτούς τους ανθρώπους που όταν πάρουν ό,τι θέλουν, την κάνουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Όλοι και όλα αυτά φαίνονται από την αρχή αλλά εμείς λόγω ηλικίας και εμπειρίας αργούμε να τα καταλάβουμε. Τώρα, όμως, που τα αναγνωρίσαμε, ας βάλουμε στη ζωή μας ανθρώπους διάφανους με βάθος ψυχής και μπεσαλήδες. Ανθρώπους με καθαρό βλέμμα και μυαλό.
Ας αγνοήσουμε όλους τους επιζήμιους, ώστε να μάθουν να ζουν χωρίς εμάς, γιατί αρκετά ταλαιπωρήσαμε τον εαυτό σας.
“Είναι φίλος μου, όποιος μιλάει καλά για μένα πίσω από την πλάτη μου”
-Thomas Fuller
Συντάκτης: Παναγιώτης Αβραμόπουλος