Όλοι χρωστάμε κάτι σε κάποιον, όλοι οφείλουμε να δώσουμε κάτι, που έχει μείνει ξεχασμένο στο υπόγειο του μυαλού μας!
Εσύ μου χρωστάς ό,τι ποθώ περισσότερο… τον Αύγουστο!
Αυτός ο μήνας κρύβει μέσα του μια μεγάλη δόση ανεμελιάς και ηρεμίας, είναι η καρδιά του καλοκαιριού, αυτή με το έντονο κόκκινο χρώμα…
Εγώ, όμως, μαζί σου δεν θέλω ηρεμία, χρειάζομαι την θάλασσα του δικού σου Αυγούστου, αυτή την ζέστη θάλασσα, με τα κύματα και τις εκπλήξεις που κρύβει η άμμος… όλα αυτά που έχουν μείνει ξεχασμένα από τους προηγούμενους μήνες!
Θέλω να κολυμπήσω στην Αυγουστιάτικη θάλασσά σου, που θα σκεπάσει κάθε ανεκπλήρωτο όνειρο που κρύβω για εσένα!
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ, γιατί το φεγγάρι του Αυγούστου είναι κόκκινο;
Μέχρι και αυτό ματώνει και δακρύζει, γιατί αποχαιρετά το καλοκαίρι! Έρχεται φθινόπωρο, όλα αρχίζουν να χάνονται, ένα ακόμη καλοκαίρι χαραμίστηκε. Δειλά, με σιωπή και ένταση, με φυγή και παρουσία! Κάτι, όμως, λείπει… Το φιλί σου, η φωνή σου, το χαμόγελο σου…
Πόσο μικρές είναι οι λέξεις για να περιγράψουν αυτόν τον μήνα; Πόσο «μικροί» είμαστε για να χωρέσουμε σε έναν Αύγουστο;
Κάθισε στο μπαλκόνι σου μια βραδιά, εσύ και ο εαυτός σου… Βάλε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, ύψωσε το βλέμμα σου και κοίταξε το φεγγάρι με όλη την δύναμη της ψυχής σου…
«Ζήτησέ του, να σου δώσει όλα όσα σου χρωστάει!»
Είναι πολλά; Ή μόνο ένας άνθρωπος ;
Μήπως είναι αυτός που έχεις ονειρευτεί μαζί του, πολλές νύχτες του Αυγούστου;
Πιες μια γουλιά κρασί δυνατή, μέχρι να πάρεις όλα τα αρώματά του… Τότε κοίταξε το φεγγάρι και μίλησέ του, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς συστολές!
Αυτό έχει έναν μοναδικό μαγικό τρόπο να μας ενώνει, εκείνη την στιγμή θα το νιώσουμε και θα αποκτήσει νόημα ο Αύγουστος … ο δικός μας Αύγουστος!!!
Σύνταξη: Χαρά Παναγιωτακοπούλου
Follow & Like Nancy’s Blog