Είσαι ο άνθρωπος που με έκανε να νιώσω τόσα πολλά, χωρίς να μου δίνει τίποτα! Αχ και να ‘ξερες πόσες νύχτες πετάχτηκα στον ύπνο μου επειδή σε ονειρεύτηκα! Το όνειρό μου πήρε την δική σου μορφή. Έτρεξα μέσα στο σκοτάδι να σε βρω, μα η αγκαλιά σου απουσίαζε. Ακόμα και στα όνειρά μου η αγκαλιά σου ήταν κενή.
Περπατώ στους δρόμους και βλέπω ερωτευμένα ζευγάρια να περνούν από δίπλα μου, αγκαλιασμένα και ευτυχισμένα και η καρδιά μου σπάει σε χίλια κομμάτια. Ακόμα νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου να χτυπούν πάνω στο σώμα μου από τότε που με έκλεινες σφιχτά στην αγκαλιά σου. Ηχούν στα αυτιά μου, τα «σ’ αγαπώ σου» και θέλω να σου απαντήσω ότι «εγώ δεν σ’ αγαπώ πια», αλλά ποιόν πάω να κοροϊδέψω;
Η αγάπη μου για σένα μόνο δυναμώνει και δεν μπορώ να την σταματήσω πια. Δυστυχώς, η καρδιά δεν έχει λογική, γι’ αυτό, πολλές φορές, παραλογίζεται και δεν ξέρει ποιόν επιλέγει να αγαπά. Και χαρίζει τους χτύπους της σε καρδιές κενές και παγωμένες. Τέτοια είναι και η δική σου καρδιά: μοιάζει με παγόβουνο που συνθλίβει όποιον το «ακουμπήσει.»
Έμαθες να λεηλατείς ξένες καρδιές και να φεύγεις. Μάθε, όμως, ότι με τις καρδιές και τα συναισθήματα των άλλων δεν παίζουμε φίλε μου. Κι αυτό θα το καταλάβεις μόνο, αν μια μέρα η ψυχρή σου η καρδιά ζεσταθεί από μια άλλη!
Μπορεί η δική μου καρδιά να μην ήταν ικανή να λιώσει τον πάγο της δικής σου, αλλά θα σου ευχηθώ πριν φύγεις από τούτο τον μάταιο κόσμο να ιδρώσει η καρδιά σου από αγάπη για μια άλλη!
Μάτια μου, μου έρχεται η σκηνή της δικής μας αγκαλιάς, που για εσένα ίσως ήταν τυπική, αλλά εγώ ξέρεις τι ένιωσα;
Όλα τα σπασμένα μου κομμάτια ενώθηκαν με τρόπο μαγικό… Τόσο σφιχτές αγκαλιές θέλω από εσένα! Και μετά τίποτα, κενό και μια γλυκιά ανάμνηση, μια γεύση απόλυτης ευτυχίας να με διαπερνά. Τώρα, εικόνες αναμνήσεων, άδεια χέρια, μισή καρδιά…
Η άλλη μισή δεν ξέρεις ποτέ αν θα ενωθεί!
Σύνταξη: Νάνσυ Αβραμοπούλου & Χαρά Παναγιωτακοπούλου
Follow & Like: Nancys Blog