Κάθε 1η Οκτώβρη από το 1990, όπου και υιοθέτησε ο ΟΗΕ την Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων, είναι ημέρα γιορτής για τους παππούδες. Γι αυτούς που μας έδωσαν απλόχερα τις αξίες τους, που μας αφηγούνταν τις ιστορίες τους σαν παραμύθια, που μας φρόντισαν. Αυτούς που σε μια δύσκολη στιγμή μας μια αγκαλιά τους και μια συμβουλή τους έφτανε για να πάρουμε ξανά τα πάνω μας.
Στόχος της ημέρας αυτής είναι να δείξει τα προβλήματα των ηλικιωμένων αλλά και την προσφορά τους.
Δυστυχώς οι ηλικιωμένοι νιώθουν παραγκωνισμένοι. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι πολλά. Οι δυνάμεις τους από την φθορά του χρόνου, έχουν αρχίσει και χάνονται. Γίνονται δυσκίνητοι, η ενέργεια τους χάνεται, χάνουν την ανεξαρτησία τους και ζουν με τον φόβο μην γίνουν βάρος στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Από την άλλη έχουν το κράτος, που τους δίνει ψίχουλα για την επιβίωση τους και δεν τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή γηρατειά. Και οι κοινωνία βέβαια δεν είναι λίγες οι φορές που τους αντιμετωπίζει σαν ξοφλημένους.
Η προσφορά των ηλικιωμένων όμως είναι σημαντική.
Δεν σημαίνει πως επειδή ο χρόνος περνάει από πάνω τους (όπως θα περάσει και στον καθένα μας) δεν είναι παραγωγικοί άνθρωποι. Παίζουν μεγάλο ρόλο μέσα σε μια κοινωνία. Οι ηλικιωμένοι προσφέρουν στην κοινωνία μέσω των εθελοντικών έργων. Κύρια προσφορά τους όμως είναι η φροντίδα των δικών τους ατόμων. Ο παππούς και η γιαγιά θα αναλάβουν την φροντίδα των εγγονιών, όταν οι γονείς είναι στην δουλειά. Ουσιαστικά γίνονται οι δεύτεροι γονείς για τα εγγόνια τους. Ειδικά σε μια δύσκολη οικονομική εποχή όπως αυτή που διανύει η Ελλάδα και που ολοένα περισσότερες οικογένειες επιστρέφουν στις πατρικές τους εστίες για να μειώσουν τα έξοδα. Οι ηλικιωμένοι είναι εκεί, να αγκαλιάσουν παιδιά και εγγόνια, να τους βοηθήσουν οικονομικά με την πενιχρή τους σύνταξη, να δώσουν αγάπη και γνώση.
Μην ξεχνάμε να τους λέμε ένα «σε αγαπώ» και ένα «ευχαριστώ».
Δεν χρειάζεται να είναι η συγκεκριμένη για να τους δείξουμε την αγάπη μας και την ευγνωμοσύνη μας που μας έκαναν αυτό που είμαστε σήμερα. Δυστυχώς εμείς οι νέοι πολλές φορές ξεχνάμε. Ξεχνάμε και φερόμαστε άσχημα στους ηλικιωμένους γιατί έχουμε την ψευδαίσθηση πως θα αργήσει πολύ η ώρα να γεράσουμε εμείς.
Το μόνο που θέλουν οι ηλικιωμένοι, στην δύση της ζωής τους είναι να εισπράξουν αγάπη. Αγάπη και να νιώθουν ασφάλεια και θα την επιστρέψουν εις διπλούν.
Φιλήστε τους, αγκαλιάστε τους, να τους λέτε ένα ευχαριστώ για όσα σας πρόσφεραν και συνεχίζουν να σας προσφέρουν. Να τους θυμίζετε πως είναι σημαντικοί για εσάς. Αυτή είναι η δύναμη ενός ηλικιωμένου.
Η ζωή κυλάει σαν νερό και οι ευκαιρίες λιγοστεύουν.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος
Follow & Like Nancy’s Blog