Παιχνίδια του μυαλού…
Το μυαλό είναι ο θύτης, αλλά και το θύμα. Εκείνο μπερδεύει τις σκέψεις και τις κάνει να επιστρέφουν σε ένα πρόσωπο. Νιώθεις ηρεμία, προσπαθείς να ξεχάσεις το άτομο που κρατά το κλειδί της ύπαρξης σου. Έχεις κλειδώσει τις σκέψεις σου στα άδυτα του μυαλού σου και φυσικά, έχεις πετάξει μέχρι και το αντικλείδι. Κάτι, όμως, δεν σε αφήνει. Σε παιδεύει και σε βασανίζει, χωρίς ιδιαίτερο σκοπό.
Εκεί που λες, ότι τα βρήκες με τον εαυτό σου, εμφανίζεται αυτός ο άνθρωπος ξανά. Σου δίνει μερικά δευτερόλεπτα, ίσα ίσα για να θυμηθείς την ύπαρξή του. Αυτό ίσως είναι ένα απλό τυπικό μήνυμα, ή ένα απλό like στα social media. Για εσένα, όμως, είναι ολόκληρη «πυρηνική βόμβα», με πρωτεργάτες το μυαλό και την καρδιά σου.
Αναρωτιέσαι αν «νιώθει» και αν «θυμάται».
Αν θυμόταν ή αν ένιωθε, κάτι θα είχε κάνει τόσο καιρό, έτσι πρέπει να σκέφτεσαι. Αλλά δεν σκέφτεσαι έτσι. Από εκεί ξεκινούν τα μπερδέματα.
Δεν σκέφτηκε λίγο και εσένα και όσα έκανες για αυτόν τον άνθρωπο. Το πιο σπουδαίο που έκανες, ήταν να του αφήσεις πάνω στα χέρια του, την καρδιά σου. Μια καρδιά δική του, με όλα της τα κομμάτια. Ούτε τότε δεν αισθάνθηκε τίποτα, αν αισθανόταν θα σου έδινε μια ανθρώπινη προσέγγιση, ακόμα και μετά από καιρό.
Νίκησες ή νικήθηκες;
Στον έρωτα ένα είναι το σίγουρο, ότι θα καείς. Θα είσαι νικητής, αλλά και νικημένος. Πάνω από όλα, νίκησες το «αν» που σε παίδευε. Έπαιξες με καθαρά και ντόμπρα χαρτιά. Δεν έχεις κάτι να φοβάσαι, τα έδωσες όλα και το ευχαριστήθηκες. Η χαρά και η λύπη, πάνε μαζί στον έρωτα.
Αυτός, όμως, που ενώ ήξερε και ήταν ο πρωταγωνιστής της καρδιάς σου, ίσως τώρα να είναι νικημένος και μετανιωμένος.
Η ζωή κάνει πάντα κύκλους και επιστρέφει συμπεριφορές. Υπομονή χρειάζεται, αλλά στον έρωτα η υπομονή είναι μια λέξη εχθρικού χαρακτήρα.
Το μυαλό ίσως ξεχάσει, η καρδιά όμως ποτέ!
Σύνταξη & Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog & @nancysblogspot