
Εσύ πάντα περίμενες το τέρας της λίμνης να βγει στην επιφάνεια. Πάντα έτοιμος να παλέψεις για την ζωή σου, η οποία δεν σου χαρίστηκε ποτέ!
Ξαφνικά όμως κάτι άλλαξε. Ήρθε ένα τέρας εκεί που δεν το περίμενες, ένα τέρας τόσο τρομερό. Δεν έχει μορφή, δεν ξέρεις που να κοιτάξεις και πως να το νικήσεις. Βγαίνει μέσα από εσένα και σε αφήνει άυπνο, ξηραίνει το στόμα σου, κάνει τα χέρια σου να τρέμουν. Νιώθεις πως είσαι μόνος και ναι είσαι! Κανένας δεν θα νιώσει αυτό που νιώθεις, κανένας δεν έχει τις ίδιες πληγές με εσένα. Πολλοί όμως παλεύουν με τον δαίμονα, που για τον καθένα είναι διαφορετικός.
Όταν τα μάτια σου είναι κόκκινα από την αϋπνία και φοβάσαι πια να κλείσεις τα μάτια σου καταλαβαίνεις πως κάτι πρέπει να κάνεις. Εκεί έρχονται τα φάρμακα. Εσύ που πάντα είχες τον εαυτό σου, τα πόδια σου να στηρίζεσαι, νιώθεις πως σε εγκαταλείπουν. Τα φάρμακα όμως σε βοηθούν λίγο και ας σου λένε οι άλλοι να μην τα παίρνεις. Αυτοί μύριζαν λουλουδάκια και άκουγαν πουλάκια, δεν έχουν το δικαίωμα να σου πουν ΤΙΠΟΤΑ!
Ο γιατρός και τα φάρμακα θα σε βοηθήσουν. Θα κάνουν τον δαίμονα να σιωπήσει για να κοιμηθείς. Ο δαίμονας όμως είναι δικός σου και παραμένει εκεί. Θα είναι πάντα εκεί, σαν ένα κομμάτι δικό σου. Πρέπει να τον ελέγχεις, να τον εκπαιδεύσεις σαν ένα καλό σκυλάκι.
Στο τέλος θα είναι σύντροφος σου στη ζωή και θα καταλάβεις πως δεν ήταν ποτέ τέρας. Ήταν ένα θαύμα τη στιγμή που το χρειαζόσουν. Έπρεπε να μάθεις να μην φοβάσαι, να κυνηγήσεις τα όνειρα σου και την ευτυχία σου. Είχες μάθει μόνο να παραμένεις ζωντανός και να περιμένεις το επόμενο κακό.
Τώρα εξημέρωσε τους φόβους σου γιατί ήρθε η ώρα να ζήσεις!
Σύνταξη & Επιμέλεια: Tσουκαλά Σπυριδούλα