Απαντάμε βιαστικά και επιπόλαια στις ερωτήσεις τους, ή τάζουμε πράγματα όταν είμαστε χαρούμενοι.
Έχετε αναρωτηθεί όμως τι αντίκτυπο έχει στα παιδιά η αθέτηση τους;
Πρώτα από όλα χάνουμε την αξιοπιστία μας ως γονείς στα μάτια των παιδιών και χάνουν την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μας.Όταν υποσχόμαστε κάτι και δεν το τηρούμε δημιουργούμε την εντύπωση ότι δεν είμαστε φερέγγυοι. Στα μάτια τους φαινόμαστε άτομα που άλλα λέμε και άλλα τελικά κάνουμε και δημιουργούμε σύγχυση στα παιδιά.
Πώς θα μας εμπιστευτούν αργότερα τα προβλήματα τους ή τα όνειρα τους για το μέλλον;
Για τα παιδιά θα πρέπει να αποτελούμε πρότυπο χαρακτήρα και να είμαστε το πρόσωπο που θα εμπιστεύονται
πιο πολύ στον κόσμο. Τους δημιουργούμε στενόχωρες αναμνήσεις. Για μας το να αθετούμε μια υπόσχεση μπορεί να μην έχει αντίκτυπο, αλλά να έχει σημαντικό στη ψυχολογία του παιδιού. Όσο και αν μας φαίνεται υπερβολικό, τα παιδιά πληγώνονται από τέτοια συμπεριφορά και τους μένουν κάποιες φορές χαραγμένες στη μνήμη οι αθετημένες υποσχέσεις.
Αλλά και οι ίδιοι γονείς κάποιες φορές μπορεί να νιώθουν ενοχικά που δεν μπορούν να μπορούν να τηρούν όσα υπόσχονται.
Νιώθουν να μην υπολογίζουμε τις επιθυμίες τους και τα παιδιά τα ίδια. Κάθε παιδί θέλει να νιώθει ότι οι γονείς του το υπολογίζουν και το αντιμετωπίζουν σοβαρά. Ότι είναι εκεί ανά πάσα στιγμή για να ακούσουν τις επιθυμίες του και τα θέλω του, να τους μιλήσει για ότι το απασχολεί, για να κάνουν πράξη τα όνειρα του. Θέλουν να νιώθουν ότι τα λόγια τους έχουν αντίκρυσμα και δεν χτυπάνε σε τοίχο.
Για όλους αυτούς τους λόγους προτού υποσχεθούμε κάτι στο παιδί μας θα πρέπει να το σκεφτούμε καλά. Να συλλογιστούμε δηλαδή, αν υπάρχει πιθανότητα να μην το τηρήσουμε είναι καλύτερο να πούμε ότι δεν υποσχόμαστε κάτι, αλλά θα προσπαθήσουμε παρά να υποσχεθούμε επιπόλαια!
Σύνταξη: Λίτσα Μπράχου
Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου