Γιατί να μένεις σε μια τελειωμένη σχέση;

Μην μένεις σε μια σχέση γιατί φοβάσαι να πας παρακάτω

Γεωργία Μαυρίδου 8 Απριλίου 2019 ΣΧΕΣΕΙΣ

Σχετικά Άρθρα

Όταν φεύγεις από μια σχέση χρόνων αναμενόμενο είναι να αναρωτιέσαι πόσα συναισθήματα πήγαν χαμένα, πόσα έδωσες που τελικά πήγαν στραφεί. Πόσα χρόνια σπαταλημένα, πόσες στιγμές χάθηκαν έτσι απλά. Και όταν έρχεται αυτό το τέλος αναρωτιέσαι, άξιζε; Εγώ προτιμώ να κρατώ τις καλές στιγμές, ακόμα κι αν υπήρχαν και πολλές κακές. Δεν θέλω να μαυρίζω την ψυχή μου.

Κρατώ ό,τι γέμισε την ψυχή μου με φως, την αγάπη, τη φροντίδα, τη στήριξη.

Για όλα αυτά οφείλεις να είσαι ευγνώμων. Τι κι αν αυτή η σχέση δεν οδηγήθηκε εκεί που περίμενες; Εγώ πιστεύω πως η ζωή πολύ απλά μας προορίζει για κάτι καλύτερο. Μα αυτό που οφείλεις να κάνεις μετά το πέρας των μακροχρόνιων σχέσεων είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου.

Περνώντας ο καιρός ανακαλύπτεις πως πολλά κομμάτια σου δεν είναι δικά σου, αλλά δικά του. Και αυτό θέλει το χρόνο του να τα αποχωριστείς και να αναγεννηθείς. Για να μπεις σε μια νέα σχέση δυνατός και πατώντας γερά στα ποδιά σου, γνωρίζοντας πολύ καλά ποιος είσαι και τι θέλεις. Και να μη γίνεις έρμαιο των επιθυμιών και των προσδοκιών κανενός.

Να είσαι με αυτόν που μπορείς να χαράξεις μια κοινή πορεία όντας ο εαυτός σου.

Και πότε έρχεται αυτή η κατάλληλη στιγμή για να πεις το «αντίο» άραγε;

Είναι καλό να δίνεις δεύτερες ευκαιρίες; Αλλάζει ο άνθρωπος;

Εγώ πιστεύω πως οι άνθρωποι μπορεί να μην αλλάζουν, αλλά φυσικά εξελίσσονται. Ναι μα δεν αλλάζουν. Αν ο σύντροφός σου έχει χαρακτηριστικά που δεν τα ανέχεσαι, γιατί οι απόψεις σου και τα πιστεύω σου είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Τότε ναι μόνο τον χρόνο σου χάνεις.

Όσες ευκαιρίες και να δώσεις και να αλλάξει για λίγο πάλι θα γίνει αυτός που ήταν. Αν για παράδειγμα εσύ πιστεύεις στο Θεό και εκείνος είναι άθεος, τότε σίγουρα θα έχετε πολλές προστριβές. Θα ελπίζεις πως η πίστη σου θα τον φέρει πιο κοντά στο Θεό, μα τελικά θα μείνεις με την ελπίδα. Αν βρίζει και τα Θεία τότε οι καβγάδες θα γίνονται όλο και περισσότεροι.

Δεν γίνεται οι σχέσεις να στηρίζονται στις διαφορές τους.

Πρέπει να υπάρχουν κοινά μονοπάτια. Ας μην είμαστε με έναν άνθρωπο με την ελπίδα πως θα αλλάξει. Ας είμαστε με έναν που θα τον θαυμάζουμε για αυτό που είναι.

Και τελικά πότε φεύγεις;

Όταν θα έχεις εξαντλήσει κάθε πιθανότητα και θα συνειδητοποιήσεις πως τίποτα δεν αλλάζει. Και πως είσαι έτοιμη να πας παρακάτω, ακόμα και αν δεν γνωρίζεις αυτό το παρακάτω τι σου επιφυλάσσει.

Σύνταξη: Γεωργά Μαυρίδου

Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου