NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Σήμερα ήταν μια δύσκολη μέρα, έβρεχε. Ναι, ξέρω σας φαίνεται αστείο. Αλλά είμαι από τις μαμάδες που, κακώς, δεν οδηγώ. Τώρα ο λόγος; Το άφησα γιατί ποτέ δεν το είχα χρειαστεί και τώρα που το χρειάζομαι, δεν το έχω. Ναι, κάτι σε διαφήμιση μου βγάζει. Κάντε εικόνα. Δεν το χρειαζόσουν ποτέ, ενώ τώρα το έχεις ανάγκη;Ελάτε σε εμάς, σε τιμές κόστους. Εντάξει! Η Νάνσυ περιμένει άρθρο, και εγώ βάζω διαφημίσεις!
Σήμερα έφτασα στο σχολείο και με έπιασε βροχή.
Είχα στο καρότσι ένα βρέφος και τρία παιδιά να με περιμένουν στο σχολείο. Εκεί οι δασκάλες μου είπαν να πάρω κάποιον τηλέφωνο, κάποια φίλη, κάποιον βρε αδερφέ. Αλλά, η ξενιτιά έχει τα καλά, αλλά και τα άσχημα τής. Εφόσον δεν έχω κάποιον, πήγα με τα πόδια σπίτι και έμεινα σε μια άκρη μέχρι να σταματήσει η βροχή.
Βέβαια πέρασαν μαμάδες, που απλά με προσπέρασαν, ενώ άλλες με κοίταζαν κάπως. Όχι, δεν θα πω λύπη… Είμαι από τα άτομα που δεν μου αρέσει να με λυπούνται και η περηφάνια μου είναι δίμετρη, άσχετα αν εγώ είμαι 1.60.
Έβαλα τα παιδιά μου σε μια άκρη και περίμενα μέχρι να κοπάσει λίγο η βροχή.
Κοίταζα τις σταγόνες τις βροχής να πέφτουν και γελούσα με τα παιδιά μου που έτρεχαν παντού γύρω μου. Ήθελαν να βγουν έξω στην βροχή να χορέψουν. Αλλά φυσικά είπα όχι. Θα ήταν κρεβατωμένα αύριο.
Τελικά μετά από δέκα περίπου λεπτά άρχισαν να πέφτουν μικρές ψιχάλες.
Έβαλα τα παιδιά μου στο καρότσι (τρία παιδιά σε ένα καρότσι, ένα μικρό αγροτικό σαν να λέμε) έπιασα την μεγάλη από το χέρι, σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά, έβαλα το καλό μου χαμόγελο και προχώρησα με γρήγορο βήμα.
Όση ώρα περπατούσα σκεφτόμουν πως δε θα επιτρέψω σε μια μικρή ψιχάλα να μου χαλάσει τη διάθεση ή έστω να μου ρίξει τη διάθεση.
Μπορεί να μην έχω αυτοκίνητο, αλλά έχω δύναμη και δεν είναι στα χέρια, αλλά στην ψυχή και στην καρδιά μου!
Μία μικρή συμβουλή:
Μην αφήνετε κανένα να σας κάνει να νιώσετε άσχημα, ακόμα κι αν αυτό είναι μια μικρή ψιχάλα..!
Σύνταξη: Σοφία Σταθαρού
Επιμέλεια: Γεωργία Μαυρίδου
