Φυτεύω πια μόνη μου βασιλικούς γιαγιά, να μην ξεχάσω την μυρωδιά σου!

Pen Στην Γιαγιά μου…

Οκτώβρης: Μήνας γεμάτος γήινα χρώματα και μυρωδιές από σπασμένο ρόδι και καρύδι. Μήνας γλυκός και τρυφερά δροσερός. Με θάλασσα γυαλί, έτσι για τις τελευταίες μικρές αταξίες μας. Τον Οκτώβρη γιορτάζουμε τα μεγάλα «ΝΑΙ» και τα μεγάλα «ΟΧΙ.» Μα τον Οκτώβρη γιορτάζει η ίδια η ζωή. Γιορτάζουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες που κατάφεραν να διανύσουν όλο το μονοπάτι της ζωής με μεγάλη επιτυχία.

Μπήκε ο Οκτώβρης και θυμάμαι την ζέστη αγκαλιά της και την ποδιά της μου μύριζε πάντα βασιλικό.

Τα μάτια, εκείνα τα μάτια της! Δεν μπορούσα να τους κρυφτώ, ήταν διαισθητικά. Μπορούσαν να δουν την πονηριά, την αταξία, το παράπονο, τον πόνο. Αργότερα, τα πρώτα σκιρτήματα…

Ήταν η πρώτη που κατάλαβε τον εφηβικό μου έρωτα!

Αυτή που με δικαιολογούσε ακόμα και σε μένα. Πόσες φορές δεν κρύφτηκα στην ποδιά της για να γλιτώσω τις ξυλιές από την μάνα μου («Τουρκάλα θα σκοτώσεις το παιδί») της έλεγε και εγώ την γλίτωνα. Δεν θα ξεχάσω, τα όμορφα ζεστά πουλόβερ που μου έπλεκε και ζέσταιναν μέχρι και την καρδιά μου. Τις σιδερωμένες κορδέλες την Κυριακή για τις πλεξούδες μου. Μαζί της αγάπησα τις Κυριακές.

Ήξερε να δίνει νόημα σε όλα τα μικρά πράγματα και να χαίρομαι με αυτά.

Δεν θα ξεχάσω τον θυμό της, όταν έλυνα την ποδιά της και αυτή έπεφτε. Μα αυτό που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ είναι όταν μου έβαζε το κεφάλι στα γόνατά της και με χάιδευε μέχρι να αποκοιμηθώ. Ακόμα το βλέπω στο όνειρό μου όταν περνάω «ζόρια.» Μετά, αφού με μεγάλωσε και στάθηκα στα δικά μου ποδαράκια, «έφυγε» ήσυχα…  Έτσι απλά ένα πρωί Σαββάτου, ανήμερα των γενεθλίων της και εγώ θύμωσα πολύ που με άφησε.

Θυμάμαι όταν μου άρχιζε το κήρυγμα σε καθημερινή βάση. Εκείνη άρχιζε και εγώ συνέχιζα! Τα είχα μάθει απ’ έξω, τα είχα εμπεδώσει και αυτή το ήξερε, ήταν σίγουρη πια… Αχ βρε Γιαγιά! Πόσο μου λείπεις, όταν κανείς δεν με καταλαβαίνει, όταν πονώ και δεν είσαι εκεί να μου σκουπίσεις τα μάτια και να πεις «σώπα μάτια μου, θα περάσει.»

Αχ βρε Γιαγιά, φυτεύω μόνη πια βασιλικούς για να μην ξεχνάω την μυρωδιά σου…

Αχ βρε Γιαγιά…

Σύνταξη: Αθηνά Γκούσκου

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Γκούτης

Like us on Facebook & follow us on Instagram

Περί Αθηνά Γκούσκου

Αγαπώ τους ανθρώπους τα ζώα και τα λουλούδια. Αυτά είναι τα ερεθίσματά μου και μέσα από τον γραπτό λόγο μπορώ να εκφράζω το συναίσθημα αυτό.

Δείτε Επίσης

Ένα κορίτσι αποδρά από την κλειτοριδεκτομή – Αποφασίζει να ξεφύγει από τη σκληρή μοίρα του

Στην Τανζανία ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας που «κόβουν» τις γυναίκες. Δεν έχει καμία σημασία …

Ποιοι θυσιάστηκαν για το καλό μας

Ποιοι άνθρωποι αυτοθυσιάστηκαν για το καλό και ποιοι για το κακό μας;

Τι να πει κανείς για όσους αυτοθυσιάστηκαν για μια Ελλάδα Ελεύθερη και τι να πει …

Πάτρα: H στιγμή που το περιπολικό φτάνει στο Ρίο με το 20 μηνών κοριτσάκι- ΒΙΝΤΕΟ

Πάτρα: Η στιγμή που αστυνομικοί σώζουν 20 μηνών κοριτσάκι- ΒΙΝΤΕΟ

Συναγερμός σήμανε στην αστυνομία νωρίτερα σήμερα το πρωί στην Πάτρα για τη γρήγορη μεταφορά ενός κοριτσιού 20 …

Μαθήματα ζωής που μας διδάσκουν τα παιδιά μας!

Μαθήματα ζωής που μας διδάσκουν τα παιδιά μας!

Μαθήματα ζωής που μας διδάσκουν τα παιδιά μας! Όταν φέρνουμε μία νέα ζωή στον κόσμο, …

Verified by ExactMetrics