NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Ψυχολογία, Μαμά & Παιδί, Εκπαίδευση, Μαγειρική
Σχετικά Άρθρα
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
Υπάρχουν άνθρωποι που στην βροχή λένε «ας χορέψω» και υπάρχουν άλλοι, που στην λιακάδα ψάχνουν την σκιά, ίσως γιατί δεν έχουν μάθει να εκτιμούν το ελαφρύ μούδιασμα στο δέρμα τους.
Αυτό που σου θυμίζει πως είσαι ζωντανός, πως έχεις τις αισθήσεις σου και οφείλεις να διεκδικήσεις όσα δικαιωματικά αξίζεις.
Αν δεν τα καταφέρεις, δεν πειράζει. Θα έχεις προσπαθήσει και αυτό αρκεί! Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε σένα, που στην μπόρα θα πετάξεις την ομπρέλα σου και θα γίνεις ένας δεύτερος Σινάτρα.
Θα γίνεις ο πρωταγωνιστής της δικής σου ταινίας, που δεν είναι άλλη από τη ζωή σου. Και το σίγουρο είναι πως η δύναμή σου, θα βάζει χρώμα στις γκρίζες μέρες και θα παραμερίζει την βροχή.
Όταν τολμήσεις να τζογάρεις και χάσεις το παιχνίδι με τη ζωή, δεν θα το βάλεις κάτω, θα μισογελάσεις και θα στοιχηματίσεις πως θα βγεις νικητής τελικά. Και αν εκείνη από πείσμα επιμείνει, το ίδιο ακριβώς θα κάνεις και εσύ, κοιτώντας την με ευθύτητα μέσα στα μάτια, ίσως και να την προκαλέσεις λέγοντας: ” Αυτό μπορείς μόνο;”
Είσαι αυτός που μέσα στην κούρασή του και την ταλαιπωρία, θέτει στόχους που κάθε μέρα πλησιάζει και ας του φαίνονται βουνό. Η θέλησή σου είναι μεγαλύτερη από τα εμπόδια που συνταντάς στον διάβα σου.
Και ας πονάς, θα περπατήσεις πάνω σε καρφιά προκειμένου αύριο, να μπορείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου με υπερηφάνεια και καμαρωτός να πεις: «Τα κατάφερα.»
Όταν πονάς, πονάς πολύ, ακριβώς γιατί τόσο προσπαθείς. Μα πονάς για λίγο. Όλο και κάτι γύρω σου θα σου αποδείξει την σημασία της ύπαρξης και τότε θα πέσεις ξανά με τα μούτρα σε όσα πιστεύεις και αγαπάς.
Όλα τα άλλα θα ξεχαστούν, θα μπουν στο συρτάρι με τις κακές αναμνήσεις.
Να ξέρεις πως σε βλέπω στο τρένο, καθώς τρέχεις να το προλάβεις, είσαι φίλος μου, συνάδελφός μου. Σε συναντώ στο πάρκο με το σκυλί σου, σε έχω δει να ταΐζεις τα αδέσποτα, ίσως και σε κάποια διαδήλωση για τα δικαιώματα των ζώων.
Είσαι αυτός που ξεχωρίζει, ο χαμογελαστός άνθρωπος με το κοστούμι, η κοπέλα με τα μπλε μαλλιά, η γυναίκα με την κυρτή πλάτη, ο νεαρός φοιτητής με το σακίδιο στην πλάτη, η νοσοκόμα που χαμογελά γλυκά αψηφώντας τον θάνατο που αντικρίζει καθημερινά.
Είσαι αυτός που προσπαθεί. Και σε αγαπώ. Γιατί είμαι και εγώ σαν εσένα.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Τζαμάνου
