
Διαφορετικά αγαπάμε φαντάσματα…
Αν δεν πάρεις την απαραίτητη αγάπη, καλό είναι να μην δίνεσαι. Να μη φτιάχνεις στο μυαλό σου παραμύθια. Και δυστυχώς το μυαλό μπλέκεται εύκολα σε λαβύρινθους, του αρέσει να χάνεται. Του αρέσει να πλέκει εύκολα ιστορίες ακόμα και όταν ο πρωταγωνιστής είναι απών.
Μα τι να τις κάνεις τις ιστορίες, είναι ψεύτικες
Τι να τις κάνεις, παιχνίδια ψεύτικα και αυτά. Αλλά η καρδιά θέλει αλήθεια για να μεγαλώσει, θέλει αλήθεια για να προχωρήσει. Θέλει αλήθεια για να ζεσταθεί. Κανένα ψέμα δεν είναι αρκετό. Μόνο από αγάπη ξέρει. Αυτή κρυφοκοιτάζει πίσω από τις γρίλιες. Την κοιτάζει από μακριά γιατί δειλιάζει. Γιατί έχει συνηθίσει στην παγωνιά. Και στη μοναξιά ακόμα συνήθισε και είναι δύσπιστη.
Έχει και η μοναξιά τα δικά της δεσμά και δύσκολα τα σπάει κάποιος…
Πρέπει να είναι πολύ δυνατός. Πολύ δυνατός και αληθινός. Η μοναξιά σε αγριεύει. Νιώθεις ασφαλής μέσα της και δύσκολα την απαρνείσαι. Τα έχετε βρει μεταξύ σας και είναι αυτή η καλύτερη παρέα. Μερικοί λένε την φοβούνται.
Τι ακριβώς να φοβηθείς δηλαδή, τον ίδιο σου τον εαυτό;
Και αν δε γίνεις φίλος μαζί του και σύντροφος, πώς περιμένεις να βρεις τον σύντροφο που ψάχνεις. Αν δεν εκτιμάς και δεν απολαμβάνεις εσύ ο ίδιος την παρέα σου, ποιος θα την απολαύσει. Αν δεν αγαπήσεις και λατρέψεις εσύ εσένα, τότε ποιος. Όταν θα γεμίσεις τον εαυτό σου με αγάπη, αυτοαγάπη και δεν θα σε νοιάζει πια κανένας και τίποτα, τότε θα γίνουν τα θαύματα… όταν πάψεις να τα περιμένεις. Όταν θα ζεις ήδη στο φως! Όταν θα χαίρεσαι τη ζωή. Όταν θα χαρίζεις την αγάπη απλόχερα. Όταν θα χαίρεσαι δίχως κάποια σημαντική αφορμή.
Γιατί το φως έλκεται από το φως!
Και για να γεμίσει η ψυχή σου με φως, πρέπει πρώτα εσύ να ανοίξεις την πόρτα. Γίνε εσύ ο ίδιος το φως που θέλεις να δεις.
Σύνταξη: Γεωργία Μαυρίδου
Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου