Καθώς μεγαλώνουμε αλλάζουμε και αυτή είναι η φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου. Το κακό θα ήταν αν στο πέρασμα των χρόνων μέναμε ίδιοι, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι μεγαλώσαμε στα χρόνια, αλλά όχι στο μυαλό.
Δεν είναι δυνατόν να έχουμε το ίδιο σκεπτικό στα 15 μας και το ίδιο στα 35 μας, γιατί οι ευθύνες αλλάζουν και εμπειρίες μας πολλαπλασιάζονται. Αν κάτι καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας αυτές είναι οι εμπειρίες μας.
Επομένως, είναι φυσιολογικό κατά καιρούς να έχουμε κάνει πράγματα τα οποία σε μικρότερη ηλικία ούτε που τα διανοούμασταν να τα κάνουμε και μάλιστα, πολλές φορές κατακρίναμε τους άλλους που τα έκαναν και περηφανευόμασταν για τη δική μας στάση.
Κάτι ξέρουν οι «παλιοί» και κάθε που ακούνε ένα νεότερο να λέει «εγώ δεν θα το έκανα ποτέ αυτό..» του απαντάνε «ποτέ μη λες ποτέ»! Γιατί, ως μεγαλύτεροι, έχουν πει στη ζωή τους πολλά «ποτέ» και «όχι», τα οποία στην πορεία δεν τα τήρησαν και τόσο.
Είναι πραγματικά υπέροχο που μεγαλώνουμε παρέα με τα λάθη μας και τα σωστά μας. Η ζωή είναι υπέροχη όταν σε τοποθετεί απέναντι από τον εαυτό σου. Η ζωή είναι ανατρεπτική για να μην είναι βαρετή!
Εμείς μένει μόνο να την απολαύσουμε…τι λέτε;