Από πότε, όμως, η αναφορά σε ό,τι πιστεύει κανείς απαγορεύεται;
Γιατί περνάμε έξω από μια εκκλησία και ντρεπόμαστε να κάνουμε τον σταυρό μας;
Γιατί να ντρεπόμαστε για το «πιστεύω» μας; Γιατί να μην ντρέπονται αυτοί που χλευάζουν την Ορθοδοξία;
Πολλοί άγνωστοι και μή μου λένε γράφεις στο site περί θρησκείας και μου το λένε με μια απορία! Ναι γράφω όχι για να προσηλυτίσω, ούτε να πείσω κάποιον ότι ο Χριστός είναι ο μόνος Θεός. Γράφω φίλε μου γιατί πιστεύω βαθιά και δεν διανοούμαι την Μεγάλη Βδομάδα να μην αναφερθώ στα μαρτύρια του Χριστού, τη Σταύρωση και την Ανάστασή του.
Η δημοκρατία και η ελεύθερη έκφραση του λόγου, όπως και η ελεύθερη επιλογή, τελικά υπάρχει ή περιορίζεται όταν αναφερόμαστε στην Ορθόδοξη πίστη.
Ας είμαστε ειλικρινείς προς τον εαυτό μας κι ας παραδεχτούμε ότι το να πιστεύει κανείς σήμερα στον Χριστό θεωρείται ξεπερασμένο και αποτελεί θέμα ταμπού. Πειράζει κάποιους πολύ να γίνονται αναφορές σε θαύματα, να ακούνε ότι εκκλησιάζεσαι, ότι προσεύχεσαι, ότι εξομολογείσαι, ότι κοινωνάς, ότι φιλάς το χέρι του παπά, ότι θες να κάνεις Θρησκευτικό γάμο, να βαπτίσεις το παιδί σου κ.ά.
Και επανέρχομαι στον αρχικό μου προβληματισμό: Γιατί ντρεπόμαστε να μιλήσουμε για τον Χριστό σε μια Χριστιανική Ορθόδοξη χώρα;
Γιατί η κατασκευή τζαμιών στην Ελλάδα της Ορθοδοξίας αποτελεί πιο εύηχη αναφορά; Ο σεβασμός, δηλαδή, σε κάθε θρησκεία δεν περιλαμβάνει τους Ορθόδοξους Χριστιανούς;
Σέβομαι την θρησκευτική πίστη όλων των ανθρώπων και αξιώνω να σέβονται και τη δική μου. Όπως δεν ντρέπονται να μιλούν για το κοράνι, τον Μωάμεθ, τον Βούδα, τον Γιαχβέ, τον Δωδεκάθεο κ.ά δεν ντρέπομαι κι εγώ να αναφέρομαι στον Ιησού Χριστό!
Φτάσαμε σήμερα στην Ελλάδα του 2018 να είναι μαγκιά το να μην πιστεύεις πουθενά και να μας κοιτούν στραβά όταν κάνουμε τον σταυρό μας.
Ο Θεός ας μας ελεήσει όλους!
Υ.Γ.: Είναι πάντοτε σεβαστή κάθε αντίθετη άποψη και θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!
Σύνταξη: Νάνσυ Αβραμοπούλου