
Ναι είμαι μοναχοπαίδι, μοναχοπαίδι που πήρα πολλή αγάπη και όλα τα υλικά αγαθά (μακάρι να δώσω και εγώ τόση αγάπη στα δικά μου παιδιά).
Όμως, δεν έχουν όλα τα παραμύθια χαρούμενο τέλος!
Λίγο πριν την ενηλικίωση μου, ένα πρόβλημα υγείας ήρθε στην επιφάνεια. Μια περιπέτεια μόλις ξεκίνησε, δύσκολη και επίπονη!
Ξέρεις τί είναι να λένε οι γιατροί σε ένα «παιδί» που μόλις δίνει πανελλήνιες, ότι ο χρόνος του μπαμπά του τελειώνει; Θα σας απαντήσω εγώ!
Γκρεμίζονται τα όνειρά σου και χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου ..
- Αλλά πόση δύναμη σου δίνει ο θεός δεν περιγράφεται!!!
Η «μάχη» χάθηκε, αλλά μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο η ελπίδα μου δεν έσβηνε…
Η μόνη μου δύναμη, η μητέρα μου, η δικιά μου ηρωίδα (εύχομαι κάποτε να μεγαλώσει και τα δικά μου παιδιά, με τον τρόπο που μεγάλωσε εμένα).
Οι πρώτοι μήνες της απώλειας
Κοιτούσα το κινητό μου, η επαφή που έλεγε «μπαμπάς» δεν θα καλούσε ξανά. Δεν θα ακούσω την φωνή σου ξανά μπαμπά!
Είσαι αυτός που με μάθαινε να οδηγώ, τότε που τα πόδια μου δεν έφταναν καλά καλά στο γκάζι και την επόμενη μέρα πήγαινα γεμάτη υπερηφάνεια να το πω στους συμμαθητές μου!
Τί γίνεται όμως όταν έρχονται οι γιορτές;
Πάντα μια θέση είναι κενή, λείπεις εσύ, λείπει η ευχή σου από τα γενέθλια μου, ξέρω, όμως, ότι μου την στέλνεις από ψηλά..
Ποτέ δεν θα δεχτώ ότι δεν είσαι «εδώ». Για μένα πήγες μια βόλτα με άγνωστη ημερομηνία επιστροφής, μια βόλτα που όταν σε χρειαστούμε θα έρθεις με τον δικό σου τρόπο!
Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα τελευταία σου λόγια:
«Καλή επιτυχία και να προσέχεις την μαμά».
- Θα έρθουν πολλές επιτυχίες στην ζωή μου, θα με βλέπεις μέσα από το μπλε του ουρανού, θα μου χαμογελάς και θα μου δίνεις δύναμη!
Πάντα θα είμαστε ψυχικά δίπλα, εσύ, εγώ και η μαμά, όπως πάντα !
Εσείς που έχετε και τους δύο γονείς σας εκμεταλλευτείτε αυτό το δώρο θεού, δώστε τους αγάπη, χρόνο για οικογενειακές στιγμές, γιατί σε εμάς αυτό πάντα θα μένει μισό!
Τα δικά μας παιδιά δεν θα γνωρίσουν δύο παππούδες, ο ένας θα είναι μόνο σε φωτογραφίες και ανεξίτηλα στην καρδιά μας !
*Όταν όλοι εσείς αναφέρετε την λέξη «μπαμπάς», εμείς χαμηλώνουμε το βλέμμα.
Ο δικός μου μπαμπάς.. πού είναι;
Ένα κομμάτι μέσα μας σπάει. Αυτά τα κομματάκια τα μαζεύουμε με ευλάβεια και τα ενώνουμε αργά και σταθερά και προχωράμε μπροστά !
- Όλα για κάποιον λόγο γίνονται, εμπιστεύσου τον Θεό, μόνο Αυτός ξέρει!
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ μπαμπά μου.
Να είσαι περήφανος για την κόρη σου!
Σύνταξη & Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου