Η άλλη πλευρά δεν σε ήθελε γι’ αυτό που είσαι, αλλά γι’ αυτό που πίστεψε ότι μπορεί να σε κάνει να είσαι. Και ως ένα σημείο τα κατάφερε, μιας και σε άλλαξε. Άλλαξες για να είσαι με τον έρωτα που πίστεψες τόσο πολύ.
Μια μέρα ξυπνάς και δεν αναγνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Διαπιστώνεις ότι έγινες κάποια άλλη για να του αρέσεις, για να μην έχεις συνέχεια τσακωμούς, για να μην έχει ο άνθρωπός σου κανένα παράπονο από σένα. Και σκέφτεσαι πόσο καιρό έχεις να δεις τους φίλους σου χωρίς γκρίνια, πότε ανέπνευσες τελευταία φορά χωρίς να κριθείς, πότε έκανες ένα λάθος και σου το συγχώρεσε…
Διαπιστώνεις ότι για να είσαι μαζί του έγινες κάποια άλλη και φρικάρεις!
Σκέφτεσαι ότι είναι ώρα να πηγαίνεις, αλλά τον αγαπάς, το συζητάς μαζί του και σου λέει ακριβώς αυτά που θες να ακούσεις μιας και ξέρει πολύ καλά να σε χειρίζεται σαν χειριστικός άνθρωπος που είναι. Τον πιστεύεις και πέφτεις ξανά στην αγκαλιά του και το μαρτύριο συνεχίζεται…
Λάθος!
Όσο κι αν αγαπάς έναν άνθρωπο, θα πρέπει να έχεις τις «κεραίες» σου ανοιχτές και να είσαι σε θέση να διακρίνεις αν σε θέλει γι’ αυτό που είσαι ή γι’ αυτό που θα ήθελε να είσαι.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κατακρεουργεί την προσωπικότητά σου και να μην το επιτρέπεις να στο κάνουν αυτό.
Μην ξεχνάς ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος που σε αναζητά κι ας μην σε ξέρει.
Αναζητά μια προσωπικότητα σαν και τη δική σου και θα σου επιτρέπει να είσαι ο εαυτός σου.
Δεν αξίζει, λοιπόν, να χάνεις για κανέναν… τον εαυτό σου!
Σύνταξη: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like Nancy’s Blog