Κανένας 30άρης δεν θέλει να μένει με τους γονείς του.
Η ανεργία και διάφοροι άλλοι λόγοι σε κάνουν να καταδέχεσαι να σε συντηρούν οι γονείς σου λίγο πριν τα πρώτα -άντα. Και ναι, ντρέπεσαι γι’ αυτή τη συγκυρία και εξοργίζεσαι που δεν μπορείς να πατήσεις ένα κουμπί και να αλλάξεις την οικονομική σου κατάσταση.
Η γενιά μου δεν έχει σαν αυτοσκοπό τον γάμο και τα παιδιά.
Και όχι απαραίτητα γιατί δεν τα θέλει όλα αυτά, αλλά περισσότερο γιατί δεν έχει την δυνατότητα να γνωρίσει έναν άνθρωπο, να βγει για 10 καφέδες, να συζήσει, να θελήσει να κάνει ένα παιδί και τα έξοδα που περιλαμβάνει κάτι τέτοιο.
Αλήθεια, ποιος ξεκινάει να κάνει οικογένεια με μισθό, τα 540 ευρώ τον μήνα και με ένα αβέβαιο μέλλον;
Εδώ λες αμάν, να βρεις μια δουλειά να ενοικιάσεις μια γκαρσονιέρα, να μείνεις μόνος και πάλι βλέπεις ότι τα 500 ευρώ δεν φτάνουν (για ενοίκιο, ρεύμα, φαγητό.) Πώς να διανοηθείς να κάνεις παιδιά… όσο κι αν το θες!
Λίγο πριν τα 30, η ζωή σου δείχνει όλη της την ασχήμια…
Πας να ονειρευτείς το μέλλον σου και η πραγματικότητα σου «κόβει τα φτερά». Πώς θα ήθελα να είμαι σε 10 χρόνια; Πού θα ήθελα να βρίσκομαι; Τι θα ήθελα να έχω καταφέρει στη ζωή μου; Σε όλα έχεις μια απάντηση, την οποία δεν τολμάς καν να την προφέρεις, γιατί θα σε περάσουν για τρελό.
Μα καλά, 2018 και ακόμα ονειρεύεσαι;
Ναι ρε συ, ονειρεύομαι. Γιατί αν δεν ονειρευτώ τον εαυτό μου σε μια διαφορετική κατάσταση από την οποία βρίσκομαι σήμερα, θα τρελαθώ. Και την τρέλα μου δεν σας την χαρίζω, έτσι απλά. Ζούμε σε μια κοινωνία που από το πρωί μέχρι το βράδυ ο καθένας πουλάει τρελίτσα. Από αυτή άλλο τίποτα. Τρελίτσα στην τρέλα μου, όμως, δεν σηκώνω.
Ναι, λοιπόν, ονειρεύομαι για το μέλλον μου και θα κάνω τα πάντα για να έχω έστω και σε 10 χρόνια από σήμερα μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Μια γυναίκα λίγο πριν τα δεύτερα -άντα της που δεν θα μένει με γονείς, γιατί θα έχει τα δικά της έσοδα από τη δουλειά της και θα μπορεί να κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν και να πει ένα μπράβο στον εαυτό της που δεν λύγισε, όταν κάποιοι θέλησαν να της περάσουν το μήνυμα ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει.
Θα τα καταφέρω, θα τα καταφέρεις, θα τα καταφέρουμε, αρκεί να μην ξεχνάμε να διεκδικούμε το καλύτερο κομμάτι της πίτας για τον εαυτό μας.
Υ.Γ.: Το ξέρω ότι περνάς κάτι αντίστοιχο… Μίλησε ελεύθερα γι’ αυτό που σου συμβαίνει, δεν είναι ντροπή..!
Σύνταξη: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like Nancy’s Blog