NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Ψυχολογία, Μαμά&Παιδί, Αρετουσάριστες Αλήθειες, Υγεία, Εκπαίδευση, Μαγειρική
Σχετικά Άρθρα
Στη ζωή μου βοήθησα ανθρώπους που στην πορεία ξέχασαν και το όνομά μου. Τους αγκάλιασα με την καρδιά μου και εκείνοι με «μαχαίρωσαν» πισώπλατα. Έδωσα πολλές ευκαιρίες κι όταν χρειάστηκα κι εγώ να μου δώσουν μία, με πέταξαν σαν τρίχα από το ζυμάρι.
Όσοι είδαν το χαμόγελό μου και την καλοσύνη μου, ήταν κι αυτοί που μίλησαν για μένα με τα χειρότερα λόγια. Άτιμο πράγμα ο φθόνος και η κακία των ανθρώπων.
Έδωσα απλόχερα τις γνώσεις μου, βοήθησα για το μέλλον τους κι εκείνοι πήραν ό,τι ήθελαν και στο τέλος «την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια». Η αχαριστία τελικά είναι ανθρώπινο «προσόν».
Στην πορεία της ζωής μου πλήγωσα και με πλήγωσαν.
Έτσι είναι η ζωή λένε….
- Ένα μόνο που δεν έκανα και δεν ανέχομαι να μου το κάνουν ή να το βλέπω να συμβαίνει σε άλλους είναι η αδικία.
Την αδικία δεν την «σηκώνω» από μικρό παιδί. Για μένα αυτή η λέξη κρύβει όλα τα αρνητικά συναισθήματα του ανθρώπου. Περιλαμβάνει το μίσος, την απέχθεια, τη ζήλια, τον κακό χαρακτήρα του εκάστοτε ανθρώπου που με περίσσιο θράσος και χωρίς κανέναν ενδοιασμό αδικεί τον συνάνθρωπό του.
Όταν δίνεις έχεις την αξίωση να πάρεις κάτι… κι όποιος πει το αντίθετο, απλά υποκρίνεται. Και δεν αναφέρομαι στα υλικά αγαθά, αλλά στην ανθρωπιά.
Η απανθρωπιά δεν μας βοηθάει να προοδεύσουμε.
Αντίθετα, μας τραβάει στον πάτο και στο τέλος μάς «πνίγει». Το αστείο της υπόθεσης είναι πως ο απάνθρωπος, ακόμα και την ύστατη στιγμή του «πνιγμού» δεν μετανοεί και τραβάει και τον ανθρώπινο άνθρωπο στον πάτο μαζί του μήπως και σωθεί. Μάταια, όμως, γιατί πνίγονται και οι δυο. Κι αυτός που φταίει, αλλά και αυτός που δεν φταίει. Και μην μου πείτε πως δεν συμβαίνει αυτό καθημερινά…
Από μικρή μου έλεγε η γιαγιά μου: «αυτοί που σου χτυπούν τις πλάτες δεν θέλουν το καλό σου παιδί μου…» Τότε δεν μπορούσα να το καταλάβω, σήμερα, όμως, είμαι σε θέση να το βλέπω στην καθημερινότητά μου και να αναγνωρίζω τους δήθεν από τους ντόμπρους.
Μπορώ να αναγνωρίζω τους ψεύτες από τους ειλικρινείς ανθρώπους. Τους μισογύνηδες από τους ακομπλεξάριστους που καμαρώνουν να έχουν στη ζωή τους δυναμικές γυναίκες.
Πάνω απ’ όλα έπαθα κι έμαθα!
Οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται καθημερινά, μαζί και η ανθρωπιά μας.
Εύχομαι μία μέρα, οι καρδιές μας να πλημμυρίσουν με αγάπη και καλοσύνη!
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
