NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Ήμουν τόσο κουρασμένη από την ανιαρή ζωή μου, τίποτα δεν μ’ ενθουσίαζε πια. Η κάθε μέρα έμοιαζε να είναι ίδια. Κι εκεί που είχα κουραστεί να περιμένω να έρθει κάτι που θα άλλαζε την άχαρη ζωή μου, εμφανίστηκες εσύ άγγελέ μου.
Την πρώτη φορά που σε αγκάλιασα ένοιωσα πως βρισκόμουν στα χέρια ενός αγγέλλου. Η μορφή σου δεν διέφερε και πολύ. Ένιωσα να με ταξιδεύεις στα ουράνια και να με ξεναγείς στα αστέρια.
Ήταν πρώτη φορά που δεν με ένοιαζε αν πατούσα γη, αν ήμουν ζωντανή.
Τόσο κουρασμένη από την άχαρη ζωή μου, ήρθες και τη γέμισες με φως. Σαν άγγελος που κατέβηκε από τον ουρανό και με πήρε στα χέρια του και με οδήγησε σε μονοπάτια της ζωής που δεν φανταζόμουν πως υπήρχαν σε τούτη τη μάταιη ζωή.
Μου πήρες όλους τους φόβους για τη ζωή και τον θάνατο.
Στάθηκες δίπλα μου χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς ούτε έναν ενδοιασμό. Ζούσαμε την κάθε μέρα σαν να ήταν παραμύθι, σαν να είμασταν από άλλο πλανήτη.
Δεν χρειάστηκε ποτέ να πούμε πολλές κουβέντες… η ησυχία ήταν η πιο όμορφη συζήτηση που κάναμε. Μιλούσαμε με τα μάτια μας και καταλαβαίναμε τι σκέφτεται, τι θέλει, πώς νιώθει ο ένας για τον άλλον!
Είχα ανάγκη να ζήσω αυτό το παραμύθι, τελικά, προτού φύγω για τον ουρανό άγγελέ μου. Και γνωρίζω ότι δεν ήρθες τυχαία τη στιγμή που η ελπίδα είχε χαθεί. Ήρθες να διώξεις το μαύρο από την ανιαρή ζωή μου και να με ξεναγήσεις στα πιο φωτεινά μέρη, που μόνο ένας άγγελος με «φτερά» θα μπορούσε να γνωρίζει.
Και τώρα που το μελάνι της ζωής μου τελειώνει και τα γράμματα αρχίζουν ν’ αχνοφαίνονται, θέλω να σου πω ότι το σώμα μου θα είναι μακριά από το δικό σου, αλλά η ψυχή μου θα είναι αγκαλιά με τη δική σου.
Υ.Γ.: Κάθε που θα με σκέφτεσαι, κοίταζε τον ουρανό και κράτα με σφιχτά. Άξιζε να ζήσω μόνο για να σε γνωρίσω άγγελέ μου…
Σύνταξη: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like Nancy’s Blog
