Κουράστηκα να είμαι η αλάνθαστη και πάντα χαμογελαστή μανούλα.
Κουράστηκα να είμαι η σωστή, συνεπής και πάντα χαμογελαστή υπάλληλος. Κουράστηκα να είμαι 30 ώρες το 24ωρο διαθέσιμη για όποιον θέλει να μιλήσει, να γκρινιάξει, να παραπονεθεί, να ζητήσει το ελάχιστο από την ψυχή μου και το χρόνο μου και εγώ να το δίνω.
Κουράστηκα να είμαι καλή νοικοκυρά, με φαγητό πάντα διαθέσιμο, ρούχα καθαρά για όλους και διάθεση φυσικά για παιχνίδια με τα παιδιά. Κουράστηκα να ακούω: «Αν ήθελες βοήθεια, γιατί δεν μου έλεγες;»
Κουράστηκα όλα να θεωρούνται δεδομένα χωρίς να είναι…
Θα μου πεις «εσύ τους καλόμαθες όλους», «ας μην σηκωνόσουν ένα πρωί», «ας μην μαγείρευες»… Δεν θέλω αυτό το παράδειγμα για τα παιδιά μου. Θέλω να τα μάθω να καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα μόνα τους. Αρκεί και οι γύρω τους, όμως, να δείχνουν αυτό που λέμε κατανόηση, αναγνώριση.
Θέλω να σηκωθώ ένα πρωί και να βρω και εγώ έναν καφέ έτοιμο, ένα τοστ ή έστω μία κούπα γάλα. Θέλω μία καλή κουβέντα να μου την πεις με την ψυχή σου. Δε θέλω να ακούσω, «σιγά μωρέ, η πρώτη είσαι ή η τελευταία που τρέχει έτσι;», δεν θέλω να ακούσω «δίκιο έχεις, κουράζεσαι…».
Θέλω να μείνω μία ώρα μόνη μου, να μην ακούω τίποτα, να μη βλέπω τίποτα εκτός από το κενό, να αδειάσω την ψυχή μου.
Θέλω να με σκεφτεί κάποιος χωρίς να το ζητήσω, χωρίς να γκρινιάξω, κάποιος να πάρει μια πρωτοβουλία.
Θέλω να αγαπάω τα παιδιά μου, να είμαι μαζί τους χωρίς να σκέφτομαι σε πόση ώρα είναι να κοιμηθούν για να αποκτήσει μία σχετική ησυχία το σπίτι.
Θέλω, αλλά δεν ζητώ τίποτε…
Κουράστηκα, αλλά δεν γκρινιάζω πουθενά και σε κανέναν. Ξέρω ότι είμαι ευτυχισμένη που έχω οικογένεια, σπίτι, παιδιά, δουλειά. Κόπιασα για όλα, τίποτα δε μου χαρίστηκε. Οπότε έχω δικαίωμα να βγάλω αυτή την κούραση από μέσα μου.
Θα συνεχίσω να τα κάνω όλα, ένα ξέσπασμα είναι και αυτό, θα μου περάσει.
Εδώ είμαι στις επάλξεις,
έφτιαξα το πρωινό όλων και σήμερα!
Μια σελίδα από το σημειωματάριο μια υπέροχης μαμάς, η οποία θέλησε να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις της!
Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου