NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
«Να προσέχεις», έλεγε η μαμά μου όταν ήμουν μικρή και συνεχίζει να το λέει ακόμα και σήμερα που έχω τη δική μου οικογένεια και και εγώ γίνει μαμά. Τώρα, μπορώ να νιώσω το νόημα αυτή της πρότασης σε όλο της το μεγαλείο. Μια πρόταση που με κάνει να χαμογελάω για την έμφαση της προσοχής που περιέχει, με πλημμυρίζει από αγάπη για εκείνη.
Όλοι μας όταν ήμασταν παιδιά θέλαμε να κάνουμε πράγματα και να γίνουμε ανεξάρτητοι από τη μητέρα μας.
Δεν ήμασταν σε θέση να καταλάβουμε τις ανησυχίες της. Ασφάλεια ένιωθε μόνο όταν μας κρατούσε το χέρι, ειδάλλως φοβόταν κάθε μας βήμα μακριά της.
Έτρεμε κάθε φορά που νόμιζε ότι μας είχε χάσει από το οπτικό της πεδίο, μέσα σε πάρκα και αλάνες που τρέχαμε σαν να μην υπήρχε αύριο.
Πάγωνε το σώμα της για λίγα δευτερόλεπτα, ώσπου να μας ξαναδεί και να ηρεμήσει. Και μέσα σε όλο της τον πανικό και το άγχος να μας τονίζει συνέχεια να προσέχουμε κάθε μας κίνηση. Να προσέχουμε μην πέσουμε, μην χτυπήσουμε. Ακόμα κι αν συνέβαινε αυτό, αν εμείς κλαίγαμε δυνατά μια φορά εκείνη έκλαιγε δέκα φορές σιωπηλά, χωρίς να το καταλάβει κανείς.
Κι όταν πλέον δεν τρέχαμε σε πάρκα υπό την επίβλεψή της αλλά πηγαίναμε έξω με φίλους χωρίς εκείνη, αυτό το «πρόσεχε» το επαναλάμβανε ακόμα πιο συχνά.
Μας συνόδευε σε κάθε έξοδο, σε κάθε μας ξενύχτι και περίμενε σαν άγρυπνος φρουρός να γυρίσουμε σπίτι. Κι όταν έπαιρνε τηλέφωνο, ενώ το βλέπαμε και δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε, εκείνη έκανε χίλιες άσχημες σκέψεις. Όταν επιτέλους το σηκώναμε, ηρεμούσε που άκουγε τη φωνή μας και περίμενε με ανυπομονησία να γυρίσουμε.
Βέβαια, ήταν πάντα κοντά μας για να μας λέει κι ένα μεγάλο «μπράβο» για όσα έχουμε καταφέρει!
Ήταν εκεί για να μας ενθαρρύνει σε κάθε νέο μας ξεκίνημα. Ήταν εκείνη που πάντα πίστευε σε εμάς, ακόμα κι όταν εμείς δεν πιστεύαμε στις δυνάμεις μας. Δεν ήταν εκεί μόνο για να μας λέει «σταμάτα, μη προχωράς άλλο γιατί θα πέσεις.» Ήταν και για να μας λέει «προχώρα, συνέχισε, θα πετύχεις.»
Κι έρχομαι εγώ τώρα, που μεγάλωσα κι έγινα μαμά.
Που έχω κι εγώ το μικρο μου παιδί, να τρέχει στα πάρκα και να αγωνιώ κι εγώ για κάθε του κίνηση. Τώρα που έγινα κι εγώ μαμά, κατάλαβα όλες εκείνες τις ανησυχίες της, όλα εκείνα τα πρόσεχε που έλεγε. Κατάλαβα κάθε της μπράβο σε καθετί καινούργιο που έκανα. Κατάλαβα πόσο λάθος έκανα, που δεν έδινα τόση σημασία στα λόγια της. Κατάλαβα πόσες φορές την είχα στεναχωρήσει, χωρίς να το καταλάβω. Έφτασε η ώρα που θυμήθηκα ξανά όλα όσα μου έλεγε.
Πλέον τώρα συνεχίζει να κάνει τα ίδια με τότε, να μου λέει πώς να προσέχω όχι μόνο τον εαυτό μου αλλά και το δικό μου παιδί.
Τώρα, όμως την καταλαβαίνω καλύτερα από ποτέ. Τώρα μπορώ να νιώσω τις ανησυχίες μιας μητέρας για το παιδί της.
Πίσω από ένα «πρόσεχε», κρύβεται ένα «σε αγαπώ πολύ»
Πρέπει να γίνεις μαμά για να καταλάβεις όσα έλεγε η μαμά σου.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Πέπη Ζέικου
