Τρίτη , 19 Μαρτίου 2024
Δεν υπάρχουν αδιέξοδα, μόνο δρόμοι που δεν τους έχεις ανακαλύψει ακόμα

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα, μόνο δρόμοι που δεν τους έχεις ανακαλύψει ακόμα

Pen Και έρχεται μια μέρα που ξέρεις, το νοιώθεις, το διαισθάνεσαι ότι όλα θα πάνε στραβά. Ξεκινά με τον καφέ που χύνεται και οι αναποδιές κυλάνε, όπως τα τουβλάκια του ντόμινο. Και μέχρι να προλάβεις να τα σταματήσεις, διαλύονται όλα γύρω σου. Το ένα μετά το άλλο.

Κάτι ο καφές, κάτι ο καβγάς στη δουλειά, σε συνδυασμό με ένα χωρισμό, μια απόλυση, ίσως και ένα θάνατο αγαπημένου προσώπου, γυρίζεις σπίτι αποκαμωμένος, απελπισμένος, διαλυμένος σε χίλια κομμάτια σαν ένα πολυκαιρισμένο πάζλ.

Κλείνεις την πόρτα πίσω σου και σωριάζεσαι στον καναπέ. Κλείνεις τα μάτια και όλα πια σου φαίνονται μαύρα, χωρίς σκοπό. Δεν βρίσκεις ούτε νόημα, ούτε κουράγιο να συνεχίσεις.

Πάντα σε κάτι τέτοιες στιγμές οι άνθρωποι λυγίζουν και σχεδόν πάντα, γίνονται αυτοκαταστροφικοί

Θα μου επιτρέψεις να σου πω δύο πράγματα, φιλικά;

Μη βιάζεσαι. Δεν θα σου πω ότι η ζωή είναι ωραία, ότι τα πουλάκια τιτιβίζουν, ότι τα λουλουδάκια ανθίζουν, ο ήλιος λάμπει και άλλα τέτοια στερεότυπα. Ούτε κατά διάνοια.

Λοιπόν καλέ μου φίλε. Όχι, η ζωή δεν είναι πάντα ωραία. Δεν είναι σχεδόν ποτέ εύκολη. Και σίγουρα δεν θα σταματήσει ποτέ να σου κάνει κακόγουστες και γελοίες πλακίτσες. Γιατί η ζωή, δυστυχώς, έχει πολύ παράξενη αίσθηση του χιούμορ. Για την ακρίβεια δεν έχει καθόλου αίσθηση, ούτε και χιούμορ. Σε βάζει να παίζεις ένα στημένο παιχνίδι με πειραγμένα ζάρια. Θέτει κανόνες και τους αλλάζει κατά το δοκούν. Είναι σαν ένα κακομαθημένο πεντάχρονο που χαλάει ό,τι δεν του αρέσει.

Ναι φίλε μου, η ζωή είναι και σκληρή και άδικη!

Δεν έχει νόημα να προσπαθήσω να σε πείσω για το αντίθετο. Αλλά… και εδώ έρχεται το μεγάλο «αλλά», το οποίο έχει να κάνει με σένα. Γιατί εδώ πια, μπαίνεις εσύ στο παιχνίδι. Και είναι στο χέρι σου να αλλάξεις τους κανόνες, ακόμα και αυτό καθ’ αυτό το παιχνίδι. Γιατί, έχεις τη δύναμη να το κάνεις!

Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, τα προβλήματα μάς κάνουν πιο δυνατούς. Και αν νομίζεις ότι μιλάω εκ του ασφαλούς σου λέω ότι μιλάω εκ πείρας. Παλεύω με μια δύσκολη γονιδιακή νόσο που κανείς δεν ξέρει πως μπορεί να εξελιχθεί και που όσο μεγαλώνω γίνεται πιο δύσκολη.

Η νόσος αυτή καθ’ αυτή με ανάγκασε να αλλάξω πορεία στην ζωή μου!

Να αφήσω πίσω μου τα όνειρά μου, να αλλάξω σχέδια, να ακολουθήσω άλλο επάγγελμα. Μετά έρχονται οι σχέσεις. Εκεί να δεις λάθη. Λάθος επιλογές σε λάθος σχέσεις, με λάθος συντρόφους με έκαναν και έχασα χρόνια από τη ζωή μου.

Και όταν, μετά από ταλαιπωρία ετών, βρήκα έναν υπέροχο άνθρωπο, τον έχασα μέσα στα χέρια μου και ακόμα παλεύω με τις τύψεις μου. Το πώς και το γιατί, θα στο πω μια άλλη φορά.

Έπαθα εγκεφαλικό, καρκίνο, υποβλήθηκα σε μαστεκτομή και ουκ έχει τέλος αυτή η λίστα. Βλέπεις καλέ μου φίλε, η ζωή μου κάθε άλλο παρά βόλτα είναι. Μάλλον για τρικυμία θα την έλεγα και φαντάσου ότι δεν ξέρω κολύμπι. Όμως, είμαι ακόμα εδώ. Και θα είμαι. Και θα παλεύω. Και θα παίξω όσο ξύλο χρειαστεί μαζί της. Μέχρι να νικήσω. Γιατί εγώ, θα νικήσω! Γιατί δεν θα κάνω την χάρη σε κανένα, να πει ότι έπεσα αμαχητί.

Η ζωή μπορεί να μην είναι εύκολη, αλλά τις εύκολες δεν τις θέλει κανείς. Μπορεί να μην έχει αίσθηση του χιούμορ, αλλά ευτυχώς έχω εγώ και μάλιστα πολύ!

Σήκω λοιπόν από τον καναπέ σου, κάνε ένα ντουζάκι, φτιάξε και κάτι γρήγορο να φας και πέσε κοιμήσου.

Θα δεις ότι αύριο, όλα θα πάνε καλύτερα. Και αν δεν πάνε; Πάντα θα υπάρχει αυτό το κείμενο να σε πείθει ότι αξίζει να ζεις ή έστω να σε κάνει να γελάσεις. Γιατί ακόμα και έτσι, εγώ έχω πετύχει τον σκοπό μου. Το γέλιο παίρνει μακριά όλα τα αρνητικά.

Μην ξεχνάς, ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα, μόνο δρόμοι που δεν τους έχεις ανακαλύψει ακόμα!

Και να θυμάσαι πως, όσο ο διαιτητής (όχι καμάρι μου δεν είσαι εσύ ο διαιτητής) δεν σφυρίζει την λήξη, το παιχνίδι συνεχίζεται…

Παίξε μπαλίτσα λοιπόν και βάρα το πέναλτι. Η μπάλα είναι πια στο γήπεδό σου. Αφού τα κατάφερα εγώ που είμαι άμπαλη και έβαλα τρία γκολ, θα τα καταφέρεις και εσύ. Είμαι σίγουρη. Άντε λοιπόν, κάνε παιχνίδι!

 

 

Σύνταξη: Μαριλού Λεονάρδου

Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου

Like us on Facebook & follow us on Instagram

Περί Μαριλού Λεονάρδου

Ονομάζομαι Λεονάρδου Μαριλού. Η γραφή μπήκε αρχικά στην ζωή μου σαν έναν τρόπος ψυχοθεραπείας. Κάτι μόνο για μένα. Σαν ημερολόγιο. Μέσω της γραφής μπορούσα να γίνω ό,τι ήθελα. Να πω αυτά που ήθελα. Να πω ψέμματα ή αλήθειες. Να υποδυθώ ή απλά να είμαι εγώ. Αργότερα ήρθαν κείμενα κατά της κακοποίησης και τώρα είπα να κάνω μια προσπάθεια με το Nancy's Blog. Μια ευκαιρία που μου έδωσαν τόσο η Νάνσυ όσο και η Άννυ που με πρότεινε και που τις ευχαριστώ πολύ. Τα κείμενά μου εκτός λίγων εξαιρέσεων, δεν είναι εμπειρικά. Όχι άμεσα τουλάχιστον. Είμαι σκληρή στη γραφή μου, αλλά πάντα, μα πάντα, στο τέλος υπάρχει ένα θετικό μήνυμα. Αυτό είναι που πρέπει να κρατήσετε. Ότι πάντα υπάρχει κάτι θετικό. Ευχαριστώ!

Δείτε Επίσης

1922-2022: Εκατό χρόνια από την εκκένωση της Θράκης!

1922-2022: Εκατό χρόνια από την εκκένωση της Θράκης!

(Με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυση του Δήμου Ορεστιάδας) Μετά τη …

νοσοκομείο

Προσευχήσου για αυτούς που κάνουν Χριστούγεννα στο νοσοκομείο!

Δεν είναι όλα δεδομένα στην ζωή. Όπως δεδομένο δεν είναι ότι όλοι κάνουν γιορτές στα …

Ποια είναι τα είδη σεξουαλικής παρενόχλησης και τι ποινές προβλέπονται;

Ποια είναι τα είδη σεξουαλικής παρενόχλησης και τι ποινές προβλέπονται;

Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει αποδέκτες πολυπρισματικών γεγονότων σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας. Στο παρόν άρθρο, …

Εγωισμός! Συναισθήματα «θαμμένα» κάτω από ηλίθιους εγωισμούς;

Εγωισμός! Συναισθήματα «θαμμένα» κάτω από ηλίθιους εγωισμούς;

Εγωισμός! Πόσα όμορφα συναισθήματα, έχουμε «θάψει», άραγε, κάτω από ηλίθιους εγωισμούς; Όταν είμαστε θυμωμένοι με …

Verified by ExactMetrics