
Σε εκείνες τις εποχές που μπορεί να υπήρχε φτώχια ήταν όμως όμορφα, αθώα και ανέμελα. Τότε που δεν υπήρχε τόσος φόβος και ο κίνδυνος δεν παραμόνευε σε κάθε γωνιά.
Σε εκείνα τα χρόνια που ερχόμασταν από το σχολείο πετούσαμε τη τσάντα μας και τρέχαμε στις αλάνες να συναντήσουμε τα φιλαράκια μας και να ξεκινήσει ο παιχνίδι.
- Κρυφτό
- Κυνηγητό
- Κουτσό
- Μακριά γαϊδούρα
- Λάστιχο
- Σχοινάκι
- Βόλοι
Και πολλά ακόμα παιχνίδια που δυστυχώς χάθηκαν με το πέρασμα του χρόνου!
Κάθε φορά που η μνήμη μου ταξιδεύει στα παιδικά μου χρόνια, το μέσα μου γεμίζει με όμορφες εικόνες που κοιτάζοντας το παρόν θα έλεγα πως το παρελθόν μοιάζει με παραμύθι!
Χρόνια όμορφα που θυμάμαι με νοσταλγία και που θα ήθελα τόσο πολύ να τα ζούσα ξανά.
- Να έτρεχα στις αλάνες με τους φίλους μου!
- Να μάτωναν τα γόνατά μου από το παιχνίδι!
- Να έβλεπα τον παγωτατζή να κάνει βόλτες στις γειτονιές φωνάζοντας «χωνάκι παγωτό!
- Να έβγαινε η μαμά μου στο παράθυρο να φώναζε να μαζευτώ μέσα στο σπίτι, αφού είχε νυχτώσει!
- Να μάζευα αυτοκόλλητα από γκοφρέτες και να τα αντάλλαζα με τους φίλους μου!
- Να σκαρφάλωνα σε δέντρα!
- Να χτύπαγα τα κουδούνια από τους γείτονες και να το έσκαγα, οι οποίοι φυσικά ήξεραν πως το κάνουν τα παιδιά της γειτονιάς, αλλά ποτέ δε μας μάλωναν!
Εικόνες πολλές, αναμνήσεις που δεν θα τις άλλαζα με τίποτα και αν μου δινόταν η ευκαιρία να γυρίσω πίσω το χρόνο, θα ήθελα να ταξίδευα σε εκείνα ακριβώς τα υπέροχα παιδικά μου χρόνια!
Θέλω να γυρίσω στα παλιά… στα παλιά μου λημέρια!
Ευτυχώς ή δυστυχώς, όμως, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, προχωράει μπροστά και μάλιστα σε ένα κόσμο που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς ! Και παρόλο που
- Οι αλάνες πλέον έχουν αδειάσει…
- Στις γειτονιές δεν υπάρχουν παιδικές φωνές…
Εμείς μπορούμε να κρατήσουμε τις όμορφες αναμνήσεις μας ως μία κληρονομιά από μία εποχή που ζήσαμε και αγαπήσαμε και από τώρα να δημιουργήσουμε νέες για το μέλλον που μας περιμένει!
Σύνταξη & Επιμέλεια: Άννυ Μιρζαχανιάν
Like us on Facebook & follow us on Instagram
Πηγή φωτογραφιών: Trikalaola.gr & life Magazine.gr