NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Όταν απέκτησα παιδί κατάλαβα ότι τίποτα πια δε θα είναι εύκολο. Τότε έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο «ΠΩΣ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΤΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΜΙΛΟΥΝ.» Πλέον προσπαθώ καθημερινά να εφαρμόζω κάτι από όλα αυτά που προτείνουν οι βραβευμένοι συγγραφείς.
Πρώτο κεφάλαιο: Πώς να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να χειριστούν τα συναισθήματά τους
Στο πρώτο κεφάλαιο οι συγγραφείς μας λένε πώς να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να χειριστούν τα συναισθήματά τους. Μας τονίζουν ότι τα παιδιά μας έχουν ανάγκη να γίνονται αποδεκτά και σεβαστά τα συναισθήματά τους.
Πρέπει να ακούτε ήρεμα και προσεκτικά αυτά που σας λέει το παιδί σας και να αναγνωρίσετε τα συναισθήματά τους με μια λέξη. «Ω… ναι… Καταλαβαίνω…»
Μια άλλη ιδέα είναι να δώσετε ένα όνομα στο συναίσθημα του παιδιού σας: «Αυτό ακούγεται πολύ εκνευριστικό!» Τέλος, μπορείτε να πραγματοποιήσετε τις επιθυμίες του παιδιού στη σφαίρα της φαντασίας: «Αχ, να μπορούσαμε να πετάξουμε όπως τα πουλιά!»
Μας τονίζουν ότι όλα τα συναισθήματα μπορούν να γίνουν αποδεκτά, όμως, ορισμένες αντιδράσεις τους πρέπει να περιορίζονται. «Βλέπω πόσο θυμωμένος είσαι με τον φίλο σου. Μπορείς να του πεις αυτό που σε πείραξε με λόγια, όχι με γροθιές.»
Δεύτερο κεφάλαιο: Πως θα εξασφαλίσουμε τη συνεργασία του παιδιού μας
Στο δεύτερο κεφάλαιο οι συγγραφείς αναλύουν πως θα εξασφαλίσουμε τη συνεργασία του παιδιού μας. Για την ακρίβεια, μας δίνουν πέντε εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης.
-
Να περιγράψουμε την κατάσταση ή το πρόβλημα: «υπάρχουν πεταμένα ρούχα στο πάτωμα».
-
Να δίνουμε κάποιες πληροφορίες του προβλήματος στο παιδί: «τα ρούχα δεν τα πετάμε στο πάτωμα, γιατί λερώνονται».
-
Πείτε το με μια λέξη: «τα ρούχα!»
-
Περιγράψτε αυτό που αισθάνεστε: «δε μου αρέσουν τα πεταμένα ρούχα»
-
Γράψτε και αφήστε ένα σημείωμα πάνω στο κρεβάτι: «Παρακαλώ επέστρεψε τα ρούχα στην θέση τους για να μπορείς να τα βρεις πάλι αύριο. Ευχαριστώ! Τα ρούχα σας!»
Τρίτο κεφάλαιο: Εναλλακτικοί τρόποι, αντί τιμωρίας!
Το τρίτο κεφάλαιο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς μιλάει για εναλλακτικούς τρόπους αντί τιμωρίας. Τονίζουν ότι πρέπει να εκφράζουμε έντονα τα συναισθήματά μας, χωρίς να προσβάλουμε τον χαρακτήρα του παιδιού. «Είμαι πολύ θυμωμένη που μου χάλασες τα ντουλάπια της κουζίνας ζωγραφίζοντας τα!»
Επίσης, πρέπει να δηλώνουμε τις προσδοκίες μας απέναντι στο παιδί μας: «Περιμένω όταν κάποιος δανείζεται τα παιχνίδια από τον φίλο του να τα επιστρέφει, χωρίς να τα χαλάσει.» Πρέπει να καθοδηγούμε το παιδί μας πώς να διορθώνει τα λάθη του, καθώς και να του προσφέρουμε μια επιλογή. «Μπορείς να διαβάσεις τα μαθήματα σου και μετά να πας να παίξεις. Ή να μείνεις σπίτι. Εσύ αποφασίζεις».
Τέλος, πρέπει να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει τις επιπτώσεις τον πράξεών του και να βρίσκει μόνο του την λύση.
Για παράδειγμα μπορούμε να πούμε: «Πόση ώρα πιστεύεις θα σου πάρει να τελειώσεις τα μαθήματα σου για να μπορείς να πας να παίξεις, χωρίς να πας αδιάβαστος στο σχολείο;»
Αυτά είναι μόνο από τα τρία πρώτα κεφάλαια αυτού του υπέροχου βιβλίου.
Προσωπικά έχω κρατήσει σημειώσεις και όταν νιώθω ότι χρειάζομαι βοήθεια ανατρέχω σε αυτές. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει μεταφραστεί σε τόσες γλώσσες και το προτείνουν τόσα sites και μαμάδες.
Τι λες, αξίζει να το διαβάσεις;
Σύνταξη & Επιμέλεια: Δήμητρα Γραμμένου
