Πολλοί ασθενείς ή κατά φαντασίαν ασθενείς, όμως, αντί να ζητήσουν την συμβουλή του γιατρού τους, κάνουν οι ίδιοι τον γιατρό. Συμβουλεύονται το διαδίκτυο ή και φίλους που είχαν ανάλογα συμπτώματα με αυτούς και πολύ εύκολα οδηγούνται στο φαρμακείο για να λάβουν φάρμακα που έλαβαν άλλοι για παρόμοια ή και διαφορετική περίπτωση.
Τα φάρμακα δεν είναι καραμέλες
Τα φάρμακα μπορεί να ανακουφίζουν τον άνθρωπο από το σωματικό ή/και το ψυχικό άλγος, αλλά δεν είναι καθόλου αθώα. Πρόκειται για χημικά σκευάσματα που το καθένα από αυτά έχει τις ενδείξεις και τις αντενδείξεις του. Για παράδειγμα, ένας πόνος που εμένα μπορεί να μου περνάει πίνοντας πενικιλίνη δεν σημαίνει ότι θα ανακουφίσει και οποιονδήποτε άλλο οργανισμό. Όπως επίσης, κι εδώ θέλω να εστιάσουμε, τα φάρμακα έχουν παρενέργειες. Αν εσύ έχεις αλλεργία στην πενικιλίνη και πιεις το παυσίπονο που περιέχει αυτή τη χημική ουσία, τότε θέτεις σε κίνδυνο τη ζωή σου, λόγω της αλλεργικής αντίδρασης που θα υποστείς.
Η αλόγιστη χρήση των φαρμάκων μπορεί να αποβεί μοιραία για τη ζωή σου
Σίγουρα θα έχετε ακούσει ότι πολλά φάρμακα είναι εθιστικά, γι’ αυτό και δίνονται με προσοχή από τους ιατρούς θέτοντας τους ασθενείς σε τακτικούς αιματολογικούς και λοιπούς ελέγχους. Κάποια εξ’ αυτών, αντί να ανακουφίσουν τον ασθενή, δημιουργούν χειρότερα προβλήματα διότι δεν είναι όλοι οι ανθρώπινοι οργανισμοί εξίσου ανθεκτικοί.
Κάθε οργανισμός και κάθε πόνος είναι διαφορετικός και χρήζει εξατομικευμένης θεραπείας
Όλοι έχουμε βρεθεί μπροστά στο δίλημμα, να επισκεφτούμε κάποιο γιατρό ή να πάρουμε μια αντιβίωση που μας την είχαν ξαναδώσει στο παρελθόν και να αποφύγουμε το κόστος της επίσκεψης και την ταλαιπωρία της μετακίνησης. Συνήθως, επιλέγουμε να πάρουμε την αντιβίωση που ενδεχομένως να μας την είχε συνταγογραφήσει ο γιατρός για κάποια άλλη λοίμωξη που είχαμε παλαιότερα και έχρηζε άμεσης αντιμετώπισης. Κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν μοιάζει με την προηγούμενη διαφέρει.
Σε κάθε περίπτωση, ο γιατρός είναι αυτός που θα κάνει την διάγνωση και θα κρίνει ποιό ή ποια φάρμακα θα μας βοηθήσουν να ανακουφιστούμε από τα δυσάρεστα συμπτώματα (όπως ενός κρυολογήματος.) Τις περισσότερες φορές που επιλέγουμε να κάνουμε εμείς τον γιατρό στον εαυτό μας ή στους άλλους, κάνουμε λάθος επιλογή φαρμάκου.
Γι’ αυτό, αν αγαπάμε πραγματικά τον εαυτό μας και τους γύρω μας δεν πρέπει ποτέ να συστήνουμε τη λήψη φαρμάκων κάνοντας αυθαίρετες προσωπικές «ιατρικές διαγνώσεις.
Όταν πρόκειται για την υγεία μας δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τα χρήματα
Είτε μας περισσεύουν χρήματα είτε όχι, μπροστά σε θέματα υγείας δεν κάνουμε τσιγκουνιές. Όλοι οι πολίτες έχουμε πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία για δωρεάν εξετάσεις είτε σε έκτακτη ανάγκη είτε σε προγραμματισμένο έλεγχο υγείας. Σίγουρα, τα ιδιωτικά ιατρεία εξασφαλίζουν μια άμεση εκτίμηση της κατάστασης της υγείας του ασθενούς, χωρίς να σημαίνει ότι οι ιδιώτες ιατροί είναι καλύτεροι από του δημοσίου. Και οι μεν και οι δε, ασκούν το λειτούργημά τους αναλογικά της εμπειρίας και των γνώσεων που έχουν.
Προσωπικά, έχω χρειαστεί εξίσου τον ιδιώτη ιατρό και τον γιατρό του δημοσίου
Ο ιατρικός έλεγχος δεν διέφερε σε κάτι και μπορώ να πω μετά βεβαιότητος, ότι ο ιδιώτης γιατρός δεν θα σε σεβαστεί περισσότερο από τον γιατρό που εργάζεται σε δημόσιο φορέα. Περισσότερο έχει να κάνει με την ανθρωπιά και τις γνώσεις του εκάστοτε γιατρού, παρά με τον τομέα (δημόσιο ή ιδιωτικό) όπου εργάζεται.
Τα φάρμακα κάνουν τόσο καλό όσο και κακό
Ναι, τα φάρμακα μπορεί να ανακουφίζουν τον πόνο, να ηρεμούν το ψυχικό άλγος, να συμβάλλουν στην ίαση διαφόρων ασθενειών, αλλά δεν είναι για όλους και για όλες τις περιπτώσεις. Τα τελευταία χρόνια, όπου το άγχος έχει κυριεύσει τον πλανήτη μας, μετά λύπης μου, ακούω ότι πολλοί άνθρωποι, κυρίως νεαρής ηλικίας λαμβάνουν ηρεμιστικά φάρμακα, αυθαίρετα, χωρίς να έχουν επισκεφτεί έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Άκουσαν ότι ο τάδε γνωστός τους πήρε ένα φάρμακο και κοιμήθηκε καλύτερα το βράδυ. Ρώτησαν τον άλλοτε νευρικό συνάδελφό τους, πώς κατάφερε να είναι ήρεμος και θέλησαν κι εκείνοι να λάβουν το αντίστοιχο για να είναι πιο ήρεμοι στην καθημερινότητά τους.
Γιατί παίρνεις ένα φάρμακο που δεν γνωρίζεις τι επιπτώσεις θα έχει στον οργανισμό σου;
Γιατί επιζητείς να βάλεις την χημεία μέσα σου όταν μπορείς να επισκεφτείς έναν καλό ψυχοθεραπευτή και να εντοπίσεις και να ξεριζώσεις την αιτία που σε οδηγεί σε κρίσεις πανικού ή και κατάθλιψη; Ποιος σου είπε ότι τα φάρμακα αυτά είναι για τη δική σου περίπτωση; Ποιο σου είπε ότι χρειάζεσαι ηρεμιστικά για να είσαι νηφάλιος; Και ποιος σου είπε ότι είναι υγιές να είσαι διαρκώς σε μια κατάσταση «νιρβάνας;» Γιατί επιζητείς να κοιμήσεις- αναισθητοποιήσεις και τα υπόλοιπα καλά και χρήσιμα συναισθήματα που έχεις μέσα σου;
Τα φάρμακα κάτι φτιάχνουν και κάτι χαλάνε
Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι παίρνεις ένα ηρεμιστικό για να χαλαρώσεις από το άγχος της δουλειάς, να αντέξεις μέσα σε ένα κακό γάμο κ.ά. Ηρεμείς για λίγες ώρες αφότου το εισάγεις στον οργανισμό σου και μόλις περάσει η δράση του επανέρχονται όλα τα αγχώδη συμπτώματα. Έτσι, παίρνεις ένα ακόμη ηρεμιστικό και την επόμενη μέρα άλλο ένα και σύντομα γίνονται δύο, ημερησίως. Κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβεις, βρίσκεσαι εθισμένος στο φάρμακο και σε αυτό που σου προσφέρει πρόσκαιρα.
Γίναμε φυγόπονοι και αυτοκαταστροφικοί
Κανένας άνθρωπος δεν περνάει καλά όταν ασθενεί ψυχικά ή/και σωματικά. Είναι λογικό, λοιπόν, να επιζητούμε κάτι που θα μας ανακουφίσει από τον πόνο. Έχει, όμως, μεγάλη σημασία να παραμένουμε ψύχραιμοι και να επιζητούμε μια οριστική λύση στο πρόβλημά μας και όχι κάτι που θα μας κουκουλώσει την αιτία του κακού. Σήμερα, η πιο εύκολη επιλογή για την αντιμετώπιση του πόνου είναι τα φάρμακα. Κι αυτό συμβαίνει, διότι προσφέρουν μια άμεση ανακούφιση από τον πόνο.
Υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών που η φαρμακευτική αγωγή είναι μονόδρομος. Και ναι, οι ασθενείς πρέπει να ακολουθήσουν κατά γράμμα ό,τι τους σύστησε ο γιατρός. Σε αυτό το άρθρο, αναφέρομαι σε ασθενείς που θα μπορούσαν να μην είναι ασθενείς και εξαρτημένοι από τα φάρμακα.
Πώς γίνεται κάποιος να είναι ασθενής, αλλά να μπορούσε να μην είναι;
Είναι απλό! Αν επισκεφτούμε τον γιατρό την στιγμή που ο οργανισμός μάς δίνει το σήμα ότι κάτι δεν πάει καλά, έχουμε πάρα πολλές πιθανότητες να προλάβουμε την ανάπτυξη ή ακόμα και να σταματήσουμε την εξέλιξη μιας ασθένειας. Αν επισκεφτούμε τον ειδικό ψυχικής υγείας και κάνουμε ψυχοθεραπεία από την πρώτη στιγμή που βλέπουμε τη διαφοροποίηση στα συναισθήματά μας και τη συμπεριφορά μας, τότε έχουμε τεράστιες πιθανότητες να αποφύγουμε τα αντιψυχωτικά φάρμακα. Γιατί; Διότι με την ψυχοθεραπεία, θα εντοπίσεις και θα εκριζώσεις όποια κατάσταση επιβαρύνει τη ψυχική σου υγεία και γαλήνη.
Επίσης, μην υποτιμάς την εναλλακτική ιατρική, την ομοιοπαθητική και τα φυτικά σκευάσματα, τα οποία έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα, χωρίς να έχουν χημικά έκδοχα και συμπληρώνουν με φυσικό τρόπο τις ελλείψεις που ενδεχομένως οδήγησαν τον οργανισμό να ασθενήσει. Και σε αυτή την περίπτωση, όμως, δεν παίρνουμε αυθαίρετα φυτικά σκευάσματα, γιατί μας είπε κάποιος γνωστός μας ότι του έκαναν καλό. Επισκεπτόμαστε, κάποιον ομοιοπαθητικό και μας συμβουλεύει εκείνος.
Οι παραπάνω πληροφορίες δεν αφορούν ασθενείς με χρόνια νοσήματα που ακολουθούν κάποια φαρμακευτική αγωγή, αλλά σε ανθρώπους που χωρίς πολλές φορές να έχουν κάτι σοβαρό, καταναλώνουν φάρμακα κατά δική τους βούληση, χωρίς να λάβουν ιατρική συμβουλή.
Τα φάρμακα δεν είναι καραμέλες και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τα καταναλώνουμε χωρίς ιατρική συνταγή.
Διάβασε εδώ: Οι κρίσεις πανικού μέσα από τη δική μου εμπειρία!
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου